دوره 7، شماره 27 - ( 6-1396 )
جلد 7 شماره 27 صفحات 68-63 |
برگشت به فهرست نسخه ها
، a.dadashian@gmail.com
چکیده: (5652 مشاهده)
سابقه و هدف:
ماریتیغال (Silybum marianum) گیاهی بوته ای خاردار و دارویی از تیره گل ستاره (Compositae) است که دارای ماده سیلی مارین می باشد و در پیشگیری و درمان بیماری‌های کبدی و سرطان کبد و نیز کاهش کلسترول خون سودمند است. اهمیت دارویی این گونه، مطالعه روی این گیاه را دوچندان می نماید.
مواد و روش ها:
در این مطالعه سه جمعیت رویشی مغان، فریدون کنار و نورآباد ممسنی از گونه Silybum marianum از نظر کاریوتیپی مورد بررسی واقع شدند. جهت بررسی کاریوتیپی جمعیت های این گونه، از آلفابرومونفتالین به عنوان پیش تیمار و از اکسید کروم و فرمالدئید به عنوان فیکساتور، و NaOH برای هیدرولیز و هماتوکسیلین جهت رنگ آمیزی استفاده شده است.
یافته ها:
پس از مطالعه های میکروسکوپی و تحلیل آماری و تهیه جداول و کاریوتیپ مشخص شد همه جمعیت ها دیپلوئید و دارای عدد پایه کروموزومی x=17 بوده و کروموزوم ها در حد فاصل متاسانتریک و ساب متاسانتریک قرار می گیرند؛ بدین مفهوم که محل سانترومر در کروموزوم ها کمابیش میانی است.
نتیجه گیری:
با توجه به شکل کروموزوم و موقعیت سانترومر و پارامتر TF% می توان نتیجه گیری نمود که گیاه ماریتیغال یک گیاه کمتر تحول یافته با کاریوتیپ متقارن می باشد. هم چنین از نظر تکاملی جمعیت نورآباد ممسنی نسبت به دو جمعیت دیگر متکامل تر بوده و جمعیت های مورد مطالعه با توجه به نتایج این تحقیق متعلق به یک گونه می باشند و تحول و جدایی جمعیت های گونه مشاهده نمی گردد.
ماریتیغال (Silybum marianum) گیاهی بوته ای خاردار و دارویی از تیره گل ستاره (Compositae) است که دارای ماده سیلی مارین می باشد و در پیشگیری و درمان بیماری‌های کبدی و سرطان کبد و نیز کاهش کلسترول خون سودمند است. اهمیت دارویی این گونه، مطالعه روی این گیاه را دوچندان می نماید.
مواد و روش ها:
در این مطالعه سه جمعیت رویشی مغان، فریدون کنار و نورآباد ممسنی از گونه Silybum marianum از نظر کاریوتیپی مورد بررسی واقع شدند. جهت بررسی کاریوتیپی جمعیت های این گونه، از آلفابرومونفتالین به عنوان پیش تیمار و از اکسید کروم و فرمالدئید به عنوان فیکساتور، و NaOH برای هیدرولیز و هماتوکسیلین جهت رنگ آمیزی استفاده شده است.
یافته ها:
پس از مطالعه های میکروسکوپی و تحلیل آماری و تهیه جداول و کاریوتیپ مشخص شد همه جمعیت ها دیپلوئید و دارای عدد پایه کروموزومی x=17 بوده و کروموزوم ها در حد فاصل متاسانتریک و ساب متاسانتریک قرار می گیرند؛ بدین مفهوم که محل سانترومر در کروموزوم ها کمابیش میانی است.
نتیجه گیری:
با توجه به شکل کروموزوم و موقعیت سانترومر و پارامتر TF% می توان نتیجه گیری نمود که گیاه ماریتیغال یک گیاه کمتر تحول یافته با کاریوتیپ متقارن می باشد. هم چنین از نظر تکاملی جمعیت نورآباد ممسنی نسبت به دو جمعیت دیگر متکامل تر بوده و جمعیت های مورد مطالعه با توجه به نتایج این تحقیق متعلق به یک گونه می باشند و تحول و جدایی جمعیت های گونه مشاهده نمی گردد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |