دوره 8، شماره 31 - ( 4-1397 )
جلد 8 شماره 31 صفحات 94-86 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Alizadeh H, Shirmardi S P, Khodabakhsh R, Erfani M, Bagheri R. The effect of contrast agents and Tc-99m radionuclide simultaneously to increase the dose in cancer therapy. NCMBJ 2018; 8 (31) :86-94
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1125-fa.html
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1125-fa.html
علیزاده حدیث، شیرمردی سید پژمان، خدابخش رسول، عرفانی مصطفی، باقری رضا. بررسی اثر حضور هم‌زمان عوامل کنتراست‌زای تصویربرداری و تکنسیوم-m99 جهت بالا بردن دز در درمان تومورهای سرطانی . مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1397; 8 (31) :86-94
پژوهشکده کاربرد پرتوها، پژوهشگاه علوم و فنون هسته‌ای، سازمان انرژی اتمی تهران، تهران، ایران.
چکیده: (5438 مشاهده)
سابقه و هدف: استفاده از رادیونوکلیدهای گسیلنده بتا و آلفا مانند ید-131و رادیوم-223 یکی از روش های درمان سرطان است. رادیونوکلئیدهای گسیلنده گاما به دلیل گسیل فوتون که جذب پایین در بافت داشته، کاربرد تشخیصی دارند. در این مطالعه، روشی نوین جهت امکان سنجی استفاده از تکنسیوم-m99 برای درمان سرطان پیشنهاد می گردد که در آن مواد با عدد اتمی بالا مانند ید پایدار و گادولونیوم، هم زمان با تکنسیوم-m99 جهت بالا بردن سطح مقطح جذب فوتون ها و در نهایت افزایش دوز بافت مورد نظر استفاده می شود.
مواد و روش ها: در این مطالعه، تکنسیوم-m99 به موش ها تزریق، در فواصل زمانی مختلف کشته شدند و درصد دوز تزریقی در هر گرم از هر عضو اندازه گیری و داده های انسانی استخراج شد. سپس با وارد کردن مواد کنتراست زا (I،Gd) در غلظت های متفاوت در اندامهای هدف، میزان تغییر دوز دریافتی اندامها با استفاده از کد MCNPX محاسبه گردید.
یافته ها: در حضور عوامل کنتراستزا (I،Gd) در کبد و ریه با در نظر گرفتن فعالیت انباشت انسانی (حاصل از موش سالم) دوز حاصل افزایش یافته است. وجود عامل کنتراستزا ید و گادولونیوم دوز را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش داد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد فاکتور افزایش دوز در ناحیه هدف در حضور عامل کنتراست زا افزایش و دوز در خارج از ناحیه هدف کاهش یافت. با توجه به افزایش دوز ناشی از حضور مواد کنتراست زا، از تکنسیوم-m99 در آینده بهعنوان رادیونوکلئید درمانی نیز استفاده کرد.
مواد و روش ها: در این مطالعه، تکنسیوم-m99 به موش ها تزریق، در فواصل زمانی مختلف کشته شدند و درصد دوز تزریقی در هر گرم از هر عضو اندازه گیری و داده های انسانی استخراج شد. سپس با وارد کردن مواد کنتراست زا (I،Gd) در غلظت های متفاوت در اندامهای هدف، میزان تغییر دوز دریافتی اندامها با استفاده از کد MCNPX محاسبه گردید.
یافته ها: در حضور عوامل کنتراستزا (I،Gd) در کبد و ریه با در نظر گرفتن فعالیت انباشت انسانی (حاصل از موش سالم) دوز حاصل افزایش یافته است. وجود عامل کنتراستزا ید و گادولونیوم دوز را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش داد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد فاکتور افزایش دوز در ناحیه هدف در حضور عامل کنتراست زا افزایش و دوز در خارج از ناحیه هدف کاهش یافت. با توجه به افزایش دوز ناشی از حضور مواد کنتراست زا، از تکنسیوم-m99 در آینده بهعنوان رادیونوکلئید درمانی نیز استفاده کرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
سلولی و مولکولی
دریافت: 1397/6/14 | پذیرش: 1397/6/14 | انتشار: 1397/6/14
دریافت: 1397/6/14 | پذیرش: 1397/6/14 | انتشار: 1397/6/14
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
