سابقه و هدف: جهان در حال پیر شدن است. افزایش طول عمر و در نتیجه تعداد سالمندان ، باعث بروز نگرانی درخصوص مشکلات پیش رو و اجتناب ناپذیر خاص این دوران می گردد از هر 10 نفر بالای 65 سال انتظار می رود یک نفر مبتلا به بیماری الزایمر باشد و این نسبت در افراد بالای 85 سال به 4 نفر از 10 نفر افزایش می یابد.الزایمر بیماری پیشرونده است که در صورت عدم مداخله به مراحل پیشرفته تر میرسد. برخی روش ها نشان داده اند که میتوانند در پیشگیری و کند کردن سیر بیماری موثر باشند.هدف این مطالعه بررسی تاثیر فعالیت بدنی بر سطح کارکرد حافظه زنان 70-50 سال مبتلا به اختلال حافظه است.

روش بررسی:این تحقیق نیمه تجربی است و با.16 آزمودنی زن( میانگین سن 5/6± 1/61)، 5 /0MCI = (آسیب شناختی خفیف)، بی سواد و بدون فعالیت منظم بدنی و ذهنی اجرا گردید. توزیع افراد در گروه های تمرین(فعالیت بدنی) و کنترل(بی تمرینی) به روش تصادفی صورت گرفت(تعداد نفرات هر گروه=هشت نفر).طول دوره مداخله به مدت سه ماه، سه جلسه در هفته و هر جلسه به مدت 60 دقیقه برگزار شد. آزمون سطح کارکرد مغزCDR ) ) و روش تجزیه و تحلیل آنکوا، تعقیبی بونفرونی و آزمون تی زوجی استفاده گردید.

یافته ها: نتایج نشان داد روش مداخله ای فعالیت بدنی در افزایش سطح حافظه زنان 70-50 سال با اختلال حافظه، تاثیر معناداری در سطح معناداری 05/0 داشته است و تاثیر پذیرترین خرده مقیاس، خرده مقیاس حافظه بوده است.

نتیجه گیری: اجرای برنامه های بدنی بر حافظه بیماران با آسیب شناختی کم، تاثیر دارد.