طلا در ابعاد ماکروسکپی، فلزی زرد و درخشنده و یکی از بی‌اثرترین فلزات محسوب می‌شود؛ اما هنگامی که ابعاد ذرات طلا در حد نانومتر(کمتر از nm50) تقلیل داده شود ویژگی های آن تغییر می‌کند. برای تهیه نانوذره ها روش های مختلفی وجود دارد که از این طریق می‌توان ذره‌هایی با وی‍ژگی‌های خاص تولید نمود. نانوذره‌های طلا عموماً به‌وسیله احیا HAuCl4 با NaBH4 یا سیترات در حضور پایدارکننده (به‌طور مثال مولکول‌های آلی کوچک، پلیمرها و ماکرومولکول‌های زیستی) شامل گروه –SH یا –NH2 انتهایی در یک محیط غیرقطبی به‌دست می‌آید. خصوصیت نادر نانوذرات طلا، فعالیت آنها در دماهای پایین است که این مزیت آنها باعث کاهش قابل توجه هزینه‌های عملیاتی واحدهای شیمیایی می‌شود و انتخاب پذیری واکنش را نیز بالا می‌برد، همچنین در بحث کنترل آلودگی؛ از قبیل پاک سازی هوا، ماسک‌های تنفسی و خالص سازی خط هیدروژن در فرآیند تولید پیل‌های سوختی مورد استفاده قرارمی‌گیرد. با توجه به فعالیت بالای نانوذرات طلا و تمایل آنها به اتصال با بیومولکول‌ها و ماکرومولکول‌ها، از نانوذرات طلای متصل شده به پپتیدها، می‌توان به منظور ردیابی مسیر آنها در درون سلول‌ها بهره‌گیری نمود که روشی مفید و مهم برای تصاویر سلولی، دارورسانی و شناسایی بیومولکول‌هاست.