یافته ها: نتایج نشان داد که تجزیه مواد آلی با سرعت بالایی (در طول 9 تا 12 روز) در فرایند کمپوستینگ سریع کنترل شده نسبت کربن به ازت C/N)) را به کمتر از 15 رسانده است که این نسبت تاکنون به عنوان یکی از شاخصهای رسیدگی کود تلقی میشد. در صورتی که در فرایند کمپوستینگ معمولی در مدت زمان 20 روز نسبت C/N به زیر 20 رسیده است. تولید آنزیم های انتخاب شده ( آمیلاز، پروتئاز، فسفاتاز و سلولاز) نشانگر سرعت تجزیه ویژه مواد آلی ناپایدار موجود در مواد زائد شهری می باشد. 

نتیجه گیری: بنابراین میتوان از این مطالعه استنباط نمود که فرایند کنترل شده کمپوستینگ مواد زائد شهری در مقایسه با روش متداول با سرعت بیشتری انجام می شود و روشهای استفاده از شاخص دینامیک میکروبی و فعالیت آنزیمی به جای روشهای سنتی در تعیین میزان رسیدگی کود، شاخصهای دقیقتری می باشند.