پروین تیموری، سیما یحیی آبادی، منیر دودی،
دوره ۸، شماره ۳۲ - ( ۷-۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: افزایش مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌ها و اثرهای جانبی زیان‌بار آن‌ها استفاده از روش‌های درمانی جایگزین از قبیل ترکیب‌های گیاهی را اجتناب‌ناپذیر کرده است. در این تحقیق تأثیر غلظت‌های مختلف اسانس پونه وحشی بر روی برخی باکتری‌های مسبب اسهال جدا شده از بیماران در شبکه بهداشت و درمان اصفهان بررسی گردید.
مواد و روش‌ها: ۲۵۰ جدایه باکتریایی از مراکز بهداشت شهری، روستایی و بیمارستانی اصفهان تهیه شد و تأثیر غلظت‌های ۵، ۱۰،۲۰ و ۴۰ درصد اسانس پونه وحشی تحت شرایط خشکاندن در سایه، آفتاب و مایکرویو با روش انتشار دیسک در آگار به روش کربی – بایر روی این جدایه ها بررسی شد.
یافته‌ها: تمامی غلظت‌های اسانس پونه خشک شده در سایه اثر مهارکنندگی معنی‌داری بر رشد جدایه‌های باکتریایی داشتند. بیش‌ترین تأثیر مهارکنندگی مربوط به غلظت ۴۰ % بود. بالاترین مقادیر (MIC) و (MBC) به‌ترتیب مربوط به غلظت‌های ۲۰ و ۴۰ درصد بود. بالاترین ماده جداسازی شده مربوط به Thymolبا۱۲۹/۳۷% و کم‌ترین آن مربوط به alha-Terpinoleneو E Z-Alloبا ۱۸۱/۰% بود.
بحث: خاصیت ضدباکتریایی اسانس گیاه پونه‌وحشی به وجود ترکیب‌های پلی‌فنلی آن مربوط می‌شود. خاصیت ضدباکتریایی اسانس این گیاه باتوجه به میزان بالای تیمول می‌تواند تا حدودی مربوط به این ترکیب شیمیایی باشد.
نتیجه‌گیری: از یافته‌های حاصل چنین نتیجه‌گیری شد که بیش‌ترین غلظت مهارکنندگی اسانس پونه تحت روش خشک کردن در سایه مربوط به غلظت ۴۰ % آن بود و بالاترین ماده جداسازی شده مربوط به Thymol بود.
