۴ نتیجه برای سرطان معده
زهرا باقری اصلی چوبری، پریسا محمدی نژاد، محمد مهدی مغنی باشی منصوریه،
دوره ۷، شماره ۲۸ - ( ۷-۱۳۹۶ )
چکیده
سابقه و هدف: سرطان معده چهارمین سرطان شایع و دومین علت مرگ و میر به دلیل سرطان در سراسر جهان میباشد. ژن Survivin با کد کردن یک پروتئین مهار کننده آپوپتوز، نقش مهمی در حفظ یکپارچگی مخاط معده داشته و برای عملکرد طبیعی معده لازم است. در سرطان معده، بیان این ژن به طور قابل توجهی افزایش مییابد. هدف از این مطالعه بررسی چند شکلی تکنوکلئوتیدی A۹۱۹۴G (rs۲۰۷۱۲۱۴) در اگزون ۴ ژنSurvivin با خطر ابتلا به سرطان معده میباشد.
مواد و روشها: در این مطالعه، ژنوتیپ چندشکلی مذکور در ۱۰۱ بیمار مبتلا به سرطان معده و ۱۰۱ فرد سالم از جمعیت عمومی که با بیماران از لحاظ سن و جنس همسان سازی شده بودند با تکنیک PCR-RFLP بررسی شد و با آزمونهای آماری رگرسیون لجستیک و ۲ آنالیز شد.
یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد هیچ یک از ژنوتیپها و آللهای چندشکلی A۹۱۹۴G با خطر ابتلا به سرطان معده در ارتباط نبوده است.
نتیجه گیری: نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که ژنوتیپ چندشکلی A۹۱۹۴G ژن Survivin با خطر ابتلا به سرطان معده ارتباط معنیداری ندارد.
هانیه حیدری، پریسا محمدی نژاد،
دوره ۱۰، شماره ۳۷ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده
چکیده
سابقه وهدف: پروتئین HMGA۲ یکی از فاکتورهای رونویسی تنظیم کننده تکامل و تمایز سلول است. بررسیها نشان می‌دهد که تغییرهای بیان ژن HMGA۲ میتواند نقش مهمی در جلوگیری از پیشرفت تومور و جلوگیری از متاستاز آن داشته باشد.
مواد و روشها: از نمونه خون ۱۰۰ فرد مبتلا به سرطان معده و ۱۰۰ فرد سالم DNA ژنومی استخراج شد. سپس بخشی از ژن HMGA۲ که در برگیرنده پلی مورفیسم rs۱۰۵۷۳۲۴۷ بود با تکنیک PCR تکثیر شد. در ادامه محصول PCR با آنزیم محدودالاثرEaR۱ تیمار شد و ژنوتیپ هر فرد مشخص گردید. در نهایت با تست آماری ۲χ و رگرسیون لجستیک ارتباط این واریانت با خطر ابتلا به بیماری سرطان معده بررسی شد.
یافتهها: بررسی آماری ارتباط آللی و ژنوتیپی پلی مورفیسم rs۱۰۵۷۳۲۴۷ با خطر ابتلا به سرطان معده نشان داد که ارتباط معناداری بین آللهای مختلف پلی مورفیسم rs۱۰۵۷۳۲۴۷ (۱۲۷/۰P =) و هیچ یک از ژنوتیپ های آن با خطر ابتلا به سرطان معده وجود ندارد.
نتیجه گیری: عدم ارتباط پلی مورفیسم rs۱۰۵۷۳۲۴۷ در ژن HMGA۲ با خطر ابتلا به سرطان معده ارتباطی ندارد که میتواند ناشی از حجم کم نمونه مورد بررسی باشد.
خدیجه فنائی، ایمان سلحشوری فر، شیوا ایرانی، محسن اسفند بد، فرشته عاملی،
دوره ۱۱، شماره ۴۳ - ( ۴-۱۴۰۰ )
چکیده
سابقه و هدف: سرطان معده یکی از متداولترین سرطانهای شایع با مرگ و میر بالاست. B۷-H۴ بعنوان یک بیومارکر جدید تشخیصی بالقوه در سرطان معده ذکر شده است. اما اهمیت بالینی آن در این زمینه هنوز نامشخص است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطح بیان mRNA ژن B۷-H۴ در نمونههای توموری متاستازی و غیرمتاستازی در مقایسه با حاشیه تومور بافتهای مربوطه و ارزیابی نقش آن در پیشرفت و پیشآگهی تومور بود.
مواد و روشها: در این مطالعه، بلوکهای پارافینه از۶۰ بیمار با گاستریک آدنوکارسینوما ( ۳۰ مورد همراه با متاستاز در زمان تشخیص و۳۰ مورد بدون شواهد متاستاز) که طی سالهای ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۷ در بیمارستان امام خمینی تهران تحت گاستروکتومی قرار گرفته بودند، مورد استفاده قرار گرفت. نمونهها به روش پانچ ( شامل تومور و حاشیه تومور برای هر نمونه) از بلوکهای پارافینه بعد از مشخص شدن ناحیه مد نظر توسط پاتولوژیست گرفته شد. استخراج RNA از بخشهای توموری و حاشیه تومور انجام شد. بیان B۷-H۴ mRNA از طریق qRT-PCRمورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: افزایش بیان B۷-H۴ mRNA در ۵/۸۱% از بافتهای توموری مشاهده شد. اختلاف معنیدار در بیان B۷-H۴ mRNA در بافتهای توموری موارد همراه با متاستاز (۰۰۱/۰>p) و بدون متاستاز (۰۰۳/۰>p) در مقایسه با حاشیه تومور دیده شد. اما مقایسه بیان B۷H۴ mRNA بین بافتهای توموری افراد با متاستاز یا بدون متاستاز، تفاوت معنیداری (۰,۷۳۲p=) را نشان نداد. همچنین آنالیزها ارتباط معنیدار بین بیان B۷-H۴ mRNA و متغیرهای کلینیکال وهسیتوپاتولوژی را نشان نداد.
نتیجه گیری: یافتههای ما حاکی از نقش احتمالی B۷-H۴ بعنوان یک بیومارکر، در بیماران با سرطان معده است. اگر چه تحقیقات بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
خدیجه ارجمندی، ایمان سلحشوری فر، فرشته عاملی، شیوا ایرانی، محسن اسفندبد،
دوره ۱۵، شماره ۵۸ - ( ۱-۱۴۰۴ )
چکیده
سابقه و هدف: واریانتهای ژنتیکی مارکر‌های ارزشمندی برای پیش‌بینی مقاومت به شیمی‌درمانی هستند. تیمیدیلات سنتتاز (TYMS) هدف آنزیمی مهمی در بیماران سرطان معده درمان‌شده با شیمی‌درمانی نئوادجوانت بر پایه ۵- فلورویوراسیل است. واریانتهای ژنتیکیِ ژن تیمیدیلات سنتتاز بر بیان‌ژن و مقاومت به شیمی‌درمانی در بیماران سرطان معده مؤثر است. هدف این مطالعه بررسی واریانتهای ژن TYMS و امکان تأثیر آللهای آن‌ها بر مقاومت دارویی، بقا و بیان‌ژن در بیماران سرطان معده است.
مواد و روشها: آنالیز ژنتیکی روی بخشهای نرمال بلوکهای پارافینۀ ۱۰۰ بیمار سرطان معده انجام شد. تمام بیماران شیمی‌درمانی نئوادجوانت بر پایۀ ۵- فلورویوراسیل را دریافت کرده بودند. ژنوتیپ واریانتهای rs۳۴۷۴۳۰۳۳ (TYMS ۲۸ bp VNTR) و rs۲۸۵۳۵۴۲ (TYMS SNP C>G) به‌روش PCR وPCR -RFLP تعیین و بیان‌ژن در بافت تومور و حاشیه تومور بیماران بررسی شد.
یافته ها: ارتباط معناداری بین ژنوتیپ‌های TYMS ۲۸ bp VNTR و درمان مشاهده شد (۰۰۳/۰=P). بیماران با ژنوتیپ ۲R۳R پاسخ بهتری به درمان نشان دادند. بیشترین و کمترین زمان بقا به‌ترتیب ژنوتیپ‌های ۳R۳R۳ و ۲R۲R بود (۰۰۳/۰=P). بین بیان‌ژن و واریانتهای TYMS ۲۸ bp VNTR و TYMS SNP C>G ارتباط معناداری وجود داشت (۰۰۱/۰>P). ژنوتیپ CC واریانت TYMS SNP C>G با بیانِ کمتر و ژنوتیپ CG با بیان بیشتر ژن مرتبط بود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که تعیین ژنوتیپها و بیان‌ژن TYMS میتواند برای پیش‌بینی بقای بیماران مبتلا به سرطان معده و پاسخ به شیمی‌درمانی بر پایۀ ۵- فلورویوراسیل مؤثر باشد.
