مواد و روش‌ها: تعداد ۲۴ سر موش صحرایی نر بالغ با وزن تقریبی ۳۰۰ - ۲۵۰ گرم در چهار گروه شاهد ،گروه استرس بی حرکتی حاد ، گروه دریافت کننده استرس بی حرکتی حاد + عصاره علف چای (دوزmg/kg/day ۳۵۰) و گروه دریافت کننده عصاره علف چای تقسیم بندی شدند. هر چهار گروه بدون هیچ محدودیتی به ظرف آب دسترسی داشتند. عصاره علف چای روزانه به مدت ۱ هفته به صورت خوراکی محلول در آب به موش‌های صحرائی نربالغ خورانده شد. آزمون یادگیری اجتنابی غیر فعال در دستگاه شاتل باکس و پس از انجام تیمارهای مورد نظر برای همه گروه‌ها، با شرایط یکسان انجام شد. در این آزمون، افزایش تأخیر زمانی برای اولین ورود به اتاق تاریک بیان گر بهبود یادگیری اجتنابی غیر فعال بود. داده‌ها توسط نرم افزارSPSS و روش آماری ANOVA و با پس آزمون توکی مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. 

یافته‌ها: در مقایسه با گروه شاهد و کنترل، شاخص‌های یادگیری اجتنابی غیر فعال در گروه های آزمایش افزایش معنی داری یافته بود.به این معنا که میانگین تاخیر در ورود به محوطه تاریک در گروه عصاره هایپریکوم همراه با استرس برابر با ۲۰۷ ثانیه بود که در مقایسه با گروه استرس به تنهایی (۱۵۰ ثانیه) افزایش معنا داری داشت (P<۰/۰۰۱ ). حد اکثر زمان تاخیر به عنوان معیار قابل قبول ۳۰۰ ثانیه در نظر گرفته شده بود .

نتیجه گیری: این نتایج نشان می‌دهد عصاره علف چای سبب بهبود یادگیری اجتنابی غیر فعال در مدل استرس بی حرکتی حاد موش‌های صحرائی نر بالغ نژاد ویستار می‌شود .