سابقه و هدف: آسپرژیلوزیس شایعترین عامل ایجاد کننده عفونت­های قارچی با منشاء خارجی است. علی رغم توسعه داروهای ضد قارچی، به دلیل افزایش مقاومت دارویی، افزایش میزانMIC   در بین سویه های آسپرژیلوس، میزان مرگ و میر عفونت های فرصت طلب ناشی از گونه های آسپرژیلوس فلاووس افزایش یافته است.

مواد و روش ­ها:  این مطالعه در طی ۹ ماه بر روی ۴۰ سویه آسپرژیلوس فلاووس شامل ۲۰ سویه بالینی و ۲۰ سویه محیطی انجام شد. سپس تست حساسیت دارویی طبق روش استاندارد NCCLS-M۳۸P انجام شد. سوسپانسیون قارچی از هر کلنی قارچ خالص شده با محدوده سلولی cfu/ml ۱۰^۴  x۴-۱ توسط اسپکتروفتومتر ۵۳۰ نانومتر تهیه گردید. رقت­های سریالی از دارو برای ایتراکونازول و وریکونازول از mg/ml ۱۶ -۰۱۵/۰ و برای داروی کاسپوفانژین از mg/ml ۸-۰۰۷/۰ تهیه و میزان MIC داروها بعد از ۴۸ ساعت انکوباسیون در دمای ۳۰ درجه سانتی­گراد تعیین گردید.

یافته­ ها:  محدوده MIC بدست آمده آسپرژیلوس فلاووس در برابر داروی ایتراکونازول بین ۲-۱۲۵/۰ و۵/۰ MIC_۵۰=   و۱MIC_۹۰=   و داروی وریکونازول بین ۲-۲۵/۰ و۵/۰ MIC_۵۰=   و۱MIC_۹۰=    و برای داروی کاسپوفانژین بین ۱۲۵/۰-۰۱۳۱/۰ و۰۶۳/۰ MIC_۵۰= و۱۲۵/۰MIC_۹۰=   بدست آمد.

نتیجه­ گیری: تمامی نمونه ­ها به داروهای مورد مطالعه حساسیت نشان دادند. میزان محدودهMIC  حاصل از ایتراکونازول، وریکونازول و کاسپوفانژین، سویه­ های بدست آمده آسپرژیلوس فلاووس، جزء سویه­ های حساس ارزیابی شدند و سویه مقاوم مشاهده نگردید. دامنه MIC سویه ­ها در دامنه مطالعات مشابه و در مواردی نیز خارج از این دامنه ­ها قرار گرفت که نشان دهنده حساسیت بیشتر سویه ­های مورد مطالعه بود.