سابقه و هدف: گالانین یک هورمون دخیل در اشتها و بالانس انرژی می‌باشد به طوری که ، تزریق آن به هسته های درگیر در تغذیه، غذا خوردن را تحریک می‌کند. از طرف دیگر بالانس انرژی منفی با افزایش سطح اپینفرین و کورتیزول همراه است. هدف از این مطالعه بررسی اثر اپینفرین و کورتیزول بر ترشح گالانین در رتهای تغذیه شده توسط سطوح مختلف انرژی می‌باشد.

مواد و روش ها: ۴۵ عدد رت نر نژاد ویستار (۳۵۰-۳۰۰ گرم، ۱۵ رت در هر گروه) با سطوح انرژی ۱۰۰%، ۵۰% و ۲۵% به مدت ۱۰ روز تغذیه شدند. سپس رت‌ها به مدت ۴۸ ساعت تحت گرسنگی مطلق قرار گرفتند. حیوانات تحت عمل کانولاسیون در سرخرگ کاروتید به منظور تزریق و جمع آوری نمونه های خونی قرار گرفتند. رتها در هر گروه به ترتیب (۳µg Ep/Kg BW) یا (۳µg Cor/Kg BW) و مخلوط اپینفرین و کورتیزول دریافت کردند (۰,۱ mg in ۱ ml PBS). نمونه های خونی در زمانهای قبل، ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ دقیقه بعد از تزریق جمع آوری و میزان گالانین و گلوکز پلاسما اندازه گیری شد.

یافته ها: تنها تزریق مخلوط اپینفرین و کورتیزول در رژیم ۵۰% و ۱۰۰% سطح گالانین را به طور معنی داری کاهش داد.(P>۰,۰۵)

نتیجه گیری: نتایج نشان داد تزریق مخلوط اپینفرین و کورتیزول منجر به کاهش معنی دار گالانین در رژیم های ۵۰% و ۱۰۰% می‌شود در حالی که بر گالانین رتهای تغذیه شده با رژیم ۲۵% اثری ندارد. این مطالعه اثرات سینرژیسم اپینفرین و کورتیزول را بر هورمون گالانین نشان می‌دهد.