BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1290-fa.html
فیلوژنی جدایههای اشریشیاکلی مؤثر در موارد کلیباسیلوز
و سلولیت طیور گوشتی درشهربابک بهروش Multiplex PCR
اکبر اسدی*1، تقی زهرایی صالحی 2،رضا قنبرپور3 ،نوید اسدی4
1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهربابک، ایران
2- گروه میکروبیولوژی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران،ایران
3- گرو0 میکروبیولوژی وایمنی شناسی دانشکده دامپزشکی شهید باهنر ،کرمان،ایران
4- گروه دامپزشکی دانشگاه شهید باهنر ،کرمان،ایران
چکیده
سابقه و هدف: عفونت‌های ناشی از اشریشیاکلی در طیور انتشار جهانی دارد. سروتیپهای O1، O2، O8، O35 و O78، اشریشیاکلی در ایجاد بیماری کلیباسیلوز نقش دارند. ژن‌هایی مانند F17، SFa، pap، aFa، fimH، CrL، iuc، bla، yja و chu به عنوان فاکتور حدت اشریشیا بهشمار می‌روند. هدف از مطالعه حاضر تعیین فیلوژنی جدایههای اشریشیاکلی دخیل در موارد کلیباسیلوز و سلولیت طیور گوشتی در شهربابک (استان کرمان) بهروش Multiplex PCR بود.
مواد و روشها: از 117 نمونه اشریشیاکلی (83 نمونه کلیباسیلوزی و34 نمونه سلولیتی) جدا گردید. این نمونهها به روش‌های بیوشیمیایی مورد بررسی و تأیید قرار گرفتند.
یافته ها: جدایههای مربوط به موارد کلیباسیلوز متعلقبه گروههای فیلوژنی، گروه A (27/54 درصد)، گروه B1 (22/7درصد)، گروه B2 (03/6 درصد) و گروه D (53/32 درصد) بودند. موارد سلولیت جدا شده متعلقبه سه گروه اصلی فیلوژنی A (88/55 درصد)، گروهB1 (88/5 درصد) و گروه D (24/38 درصد) تعلق داشتند.
نتیجه گیری: آنالیز آماری ارتباط ویژهای بین حضور ژن حدت crL و گروههای فیلوژنی A و D را در جدایههای حاصل از کلیباسیلوز نشان داد (05/0>P). نتایج مطالعه نشان داد که جدایههای هر دو بیماری در جوجه‌های گوشتی می‌تواند در گروههای فیلوژنی مختلف (بهطور عمده A) تقسیمبندی شود. همچنین پروفایل ژن‌های حدت در اشریشیاکلی جدا شده از موارد سلولیت با پروفایل موارد کلیباسیلوز در این منطقه کامل متفاوت بود.
واژه های کلیدی: گروه فیلوژنی، اشریشیاکلی، کلیباسیلوز، سلولیت، ژن حدت
مقدمه
سروتیپهای O1، O2، O8، O35 و O78 در بروز بیماری کلیباسیلوز و ایجاد عفونت‌های تنفسی و سیستمیک نقش دارند. بیماری‌هایی مثل عفونت کیسه زرده، کلی گرانولوما، سلولیت، سینوویت و پریتونیت و آنتریت بهوسیله اشریشیاکلی ایجاد می‌شود. فاکتورهای حدتی مانند: SUL، yja، chu، bla، Flo، tet، sFa، aFa، FimH، PaP، crl، cat، aer و Stx با شدت بیماری و میزان تلفات رابطه مستقیمی دارند. ژن aFa و فیمبریه S و P بهترتیب به اپرونهای aFa، sFa و PaP E مربوط بوده و در چسبندگی باکتری به سلول میزبان و همولیز باکتری نقش دارند. آئروباکتین محصول ژن iucD بوده و باکتری را قادر می‌سازد تا در جذب آهن با سلول میزبان به رقابت بپردازد (3،4).
اشریشیاکلی به اکثر آنتی‌بیوتیک‌ها مانند کلرامفنیکل، کلرتتراسایکلین، نئومایسین، جنتامایسین، استرپتومایسین، پلی‌میکسین B ، انروفلوکساسین و تریمتوپریم حساس بوده، ولی مصرف بی‌رویه دارو باعث بروز مقاومت دارویی می‌شود. در ارزیابی تکامل ژنتیکی اشریشیاکلی، بررسی فیلوژنتیکی اهمیت زیادی دارد که با روش PCR چندگانه و آنزیم الکتروفورزیس صورت می‌گیرد، بهطوریکه تعدادی از محققین احتمال می‌دهند برخی ژن‌های اشریشیاکلی پتانسیل زئونوتیک بودن دارند (6،5). برای بررسی‌های فیلوژنیکی از حضور ژن‌هایی مثل chuA، yjaA و همچنین قطعه‌ای از DNA تحت عنوان TSPE4.c استفاده می‌گردد. ارتباط فیلوژنیکی سویه ECOR (مجموعه سویههای رفرانس اشریشیاکلی) نشان می‌دهد که سویههای اشریشیا در چهار گروه فیلوژنی A، D، B1، B2 قرار می‌گیرند .بهمنظور افزایش دقت گروه‌بندی فیلوژنی برخی محققین پیشنهاد دادند که هفت تحت گروه فیلوژنی به نام‌های 1-A، 2-A، 1-B1، 1-B2، 2-B2، 1-D، 2-D در اشریشیاکلی تعریف شود (7). بیشتر فراوانی سویههای APEC در گروه فیلوژنی A قرار دارند که این فراوانی توسط تعداد زیادی از محققین به اثبات رسیده (8).
تاکنون هیچگونه مطالعه جامعی در ارتباط با اهمیت عفونت‌های ناشی از باکتری اشریشیاکلی در طیور صنعتی شهرستان شهربابک صورت نگرفته، لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی برخی از ژن‌های حدت و توزیع فراوانی گروهها و تحت گروههای فیلوژنی سویههای اشریشیاکلی، موارد کلیباسیلوز و سلولیت در طیور گوشتی منطقه بود.
مواد و روشها
جمع‌آوری وکشت نمونهها
در یک فاصله زمانی 6 ماهه در سال 97 از 15 مرغداری موجود در سطح شهرستان شهربابک تعداد 150 نمونه جمع‌آوری و از لاشه‌های غیر گندیده و سالم تعداد 117 نمونه اشریشیاکلی (83 نمونه مبتلا به کلیباسیلوز و 34 نمونه مبتلا به بیماری سلولیت) جدا گردید. بعد از تقسیمبندی نمونهها، از کبد و قلب هر پرنده در محیط مک‌کانکی بهروش خطی کشت داده شد. بعد از طی 24 ساعت در انکوباتور 37 درجه سانتی‌گراد کلنی‌ها رشد نموده و مورد ارزیابی قرار گرفت.
در صورتیکه در محیط مک‌کانکی کلنی صورتی رنگ مشاهده می‌گردید تشخیص اولیه، اشریشیاکلی بود که جهت تأیید تشخیص یک کلنی خالص برداشته و در محیط‌های TSI، SIM، MR- VP و اوره کشت داده شد. برای تعیین فرمول Imvic از محیط MRVP نیز استفاده گردید. برای ذخیره باکتری از محیط لوریابرتانی LB استفاده گردید. یک سی‌سی ازاین محیط داخل میکروتیوبهای 2000 میکرولیتری ریخته و از کلنی تأیید شده داخل این میکروتیوبها کشت داده شده و بعد از 24 ساعت که باکتری در حرارت 37 درجه رشد نمود، یک سی‌سی گلیسرول 30 درصد به آن‌ها اضافه و ورتکس نموده و تا زمان استفاده در حرارت 20- درجه نگه‌داری شد.
تأیید نمونه‌های اشریشیاکلی و استخراج DNA
نمونه‌های فریز شده را از فریزر خارج و پس از ذوب در دمای اتاق در محیط جامد لوریابرتانی کشت داده، سپس از کلنی رشد نموده به میکروتیوبهای حاوی 25 میکرولیتر سود 5/0 نرمال اضافه نموده، 20- 30 دقیقه بعد 25 میکرولیتر تریس 1 مولار اضافه و در نهایت با افزودن 450 میکرولیتر آب مقطر استریل، حجم محلول را به 500 میکرولیتر رسانده که بهعنوان DNA استخراج شده در آزمایشهای بعدی مورد استفاده قرار گرفت. جهت تعیین فیلوتایپینگ نمونهها آزمایش PCR صورت گرفت برای این منظور ژن‌های chuA، yjaA و قطعه TSPE4 طبق روش پیشنهادی Clermont و همکاران در سال 2000 مورد آزمایش قرار گرفتند. در این آزمایش از سویه استاندارد 62 ECOR بهعنوان کنترل مثبت استفاده گردید (جدول 1). برای تهیه محلول اصلی آزمایش PCR چندگانه مواد: 1- آب مقطر 2- لودینگ بافر 3- mgcl2 4- dNTP 5- Taq DNA Polymerase 6- DNA 7- سه زوج پرایمر در میکروتیوبهای عاری از DNAase با یکدیگر مخلوط گردیدند.
جدول 1- پرایمرها و سویههای استاندارد به کار رفته در PCR فیلوژنی
|
منابع |
اندازه قطعات (bp) |
توالی(5'-3') |
پرایمر |
ژن |
|
17 23 23 |
279 |
GAC GAA CCA ACG GTC AGG AT |
chuA.1 |
chuA |
|
TCG CCA GTA CCA AAG ACA |
chuA.2 |
|||
|
211 |
TGA AGT GTC AGG AGA CGC TG |
yajA.1 |
yajA |
|
|
ATG GAG AAT GCG TTC CTC AAC |
yajA.2 |
|||
|
152 |
GAG TAA TGT CGG GGC ATT CA |
TSPE4C2.1 |
TSP |
|
|
CGC GCC AAC AAA GTA TTA CG |
TSPE4C2.2 |
آزمایش PCR جهت تعیین فیلوتایپینگ جدایهها و الکتروفورزو آنالیز محصولات PCR
محصولات PCR در ژل آگارز 2 درصد الکتروفورز گردیده و سپس جهت بررسی حضور باندهای مورد نظر ژلهای الکتروفورز شده با دستگاه UV مورد بررسی قرار گرفتند و براساس تشکیل باند در جایگاه‌های خاص، بهحضور و عدم حضور ژن‌های مذکور در سویه پی برده و در پایان به کمک نرم‌افزار آماری SPSS اطلاعات بهدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون مربع کای و رگرسیون لجستیک استفاده گردید.
نتایج
الف: مرحله جداسازی و تأیید تشخیص اشریشیاکلی: برای جداسازی اشریشیاکلی از محیط مک‌کانکی استفاده، که کلنی صورتی رنگ می‌شود. برای تأیید تشخیص از محیط‌های TSI، SIM و اوره و برای تعیین فرمول IMVIC (سیمون سیترات، وژپرسکوئر، متیل رد، اندول) از محیط MRVP استفاده گردید. در محیط TSI به علت تولید اسید و گاز وقتی معرف فنل‌رد اضافه گردید زردرنگ می‌شود. در محیط اوره بهعلت اینکه این باکتری آنزیم اوره‌آز ندارد هیچگونه تغییررنگی مشاهده نگردید. در محیط SIM عدم تولید گاز H2S داریم. در محیط MRVP متیل‌رد آن مثبت ولی VP زمانیکه معرف باریت اضافه شد منفی بود. و فرمول Imvic بهصورت -- ++ است.
ب: نتایج PCR در ارتباط با گروههای فیلوژنی: مطابق با جدول 2 و شکل 1 گروههای مختلف فیلوژنی به این صورت تعریف می‌شوند که حضور باند 179 نشاندهنده گروه فیلوژنی D-1، حضور باند 151 گروه 1-B1، حضور باند 211 گروه A-2، حضور باندهای 279 و 211 همزمان گروه 1-B2، حضور همزمان باندهای 279 و 151 گروه D-2، حضور همزمان باندهای 279، 211 و 151 گروه 2-B2، حضور دو باند 211 و 151 گروه 2-B1 و عدم حضور هر سه باند نشان دهنده گروه فیلوژنی A-1 است.
بهطور کلی آنالیز فیلوژنی 117 جدایه اشریشیاکلی از موارد پاتولوژیک طیور گوشتی نشان می‌دهد که این جدایهها در 4 گروه فیلوژنی قرار گرفتند، 64 جدایه (7/54 درصد) در گروه A، 40 جدایه (2/34 درصد) در گروه D، 8 جدایه (8/6 درصد) در گروه B1 و 5 جدایه (3/4 درصد) در گروه B2 قرار داشته و 40 جدایه از این 117 جدایه دارای الگوی ژنی crl.fimH.papc SFa / Foc بوده و اکثر این جدایهها (5/67 درصد) متعلقبه گروه فیلوژنی A بودند (جدول 3). از مجموع 83 جدایه کلی باسیلوزی 27/54 درصد متعلقبه گروه فیلوژی A،03/6 متعلقبه گروه B2، 53/32 درصد متعلقبه گروه D و 22/7 درصد متعلقبه گروه B1 بودند و از مجموع 34 جدایه سلولیتی مورد مطالعه 88/55 درصد متعلقبه گروه فیلوژنی A، 24/38 درصد متعلقبه گروه D، 88/5 درصد متعلق-به گروه B1 هستند و هیچکدام در گروه B2 قرار نداشتند.
در مورد تحت گروههای فیلوژنی از 117 مورد اشریشیاکلی مورد مطالعه 8/41 درصد در تحت گروه A0، 8/6 درصد در تحت گروه A1، 6/13 درصد در تحت گروه B1، 7/3 درصد در تحت گروه B2-2، 9/0 درصد درتحت گروه 3-B2، 7/24 درصد در تحت گروه D1، 5/8 درصد در تحت گروه فیلوژنی D2 قرار داشتند. (از مجموع 83 جدایه مورد کلیباسیلوزی 3/38 درصد در تحت گروه فیلوژنی A0، 2/7 درصد در تحت گروه A1، 16 درصد در تحت گروه B1، 8/4 درصد در تحت گروه 2-B2،2/1 درصد در تحت گروه 3-B2،3/31 درصد در تحت گروه D1 و 2/1 درصد در تحت گروه فیلوژنی D2 قرار داشتند.
در مورد 34 جدایه سلولیت مورد مطالعه تحت گروه فیلوژنی A0 با 50 درصد بیشترین و تحت گروه فیلوژنی B1 با 9/5 درصد کمترین مورد را داشتند ضمن آنکه هیچ موردی در تحت گروه 2-B2 و 3-B2 دیده نشده است.
شکل 1- نتیجه آزمایش PCR جهت شناسایی ژن‌های تعیین کننده گروه فیلوژنی chu (bp 279)، yja (bp 211) و tsp (bp 151).
A. لادر 1 کیلوبازی، B. کنترل مثبت (سویه استاندارد ECORE62). جدایه های مثبت از نظر گروههای فلوژنی C. تحت گروه فیلوژنی A1، D. تحت گروه A2، E. تحت گروه D1، F. تحت گروه D2، G. تحت گروه B2-1، H. تحت گروه B1-1 و I. تحت گروه B2-2
جدول 2- گروههای مختلف فیلوژنی
باند
|
A-1 |
A-1 |
B1-1 |
B2-1 |
B1-2 |
B2-2 |
D1 |
D2 |
|
chu (279 bp) |
- |
- |
- |
- |
+ |
+ |
+ |
+ |
|
yja (211) |
- |
+ |
- |
+ |
+ |
+ |
- |
- |
|
tsp (151) |
- |
- |
+ |
+ |
- |
+ |
- |
+ |
جدول 3- الگوی ژن‌های حدت جدا شده در ارتباط با گروه / تحت گروههای فیلوژنی در اشرشیاکلی جدا شده از موارد پاتولوژیک طیور گوشتی
|
گروهها وتحت گروههای فیلوژنی |
|
A |
B1 B1 |
B2 |
D |
مجموع. (%) |
|||
|
|
|
A1 |
|
|
D1 |
D2 |
|||
|
الگوهای تشخیص ژنی |
APEC |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
crl fimH papC sfa/foc |
کلیباسیلوز |
23 |
4 |
3 |
- |
- |
10 |
- |
(18/34)40 |
|
crl fimH sfa/foc |
کلیباسیلوز |
3 |
3 |
- |
- |
- |
- |
1 |
(98/5)7 |
|
crl fimH iucD |
کلیباسیلوز |
1 |
2 |
- |
- |
- |
- |
- |
(56/2)3 |
|
crl- fimH |
کلیباسیلوز |
3 |
- |
1 |
1 |
- |
- |
- |
(27/4)5 |
|
crl- papC |
کلیباسیلوز |
- |
3 |
1 |
2 |
- |
1 |
- |
(98/5)7 |
|
fimH-papC |
کلیباسیلوز |
- |
- |
- |
- |
- |
1 |
- |
(85/0)1 |
|
fimH-sfa/foc |
کلیباسیلوز |
1 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
(85/0)1 |
|
papC-sfa/foc |
کلی-باسیلوز |
1 |
1 |
1 |
1 |
1 |
- |
- |
(2/4)5 |
|
fimH |
سلولیت |
16 |
- |
2 |
- |
- |
- |
3 |
(9/17)21 |
|
crl |
سلولیت |
- |
2 |
- |
- |
- |
4 |
3 |
(69/7)9 |
|
papC |
سلولیت |
1 |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
(85/0)1 |
|
غیرقابل تشخیص |
|
- |
- |
- |
- |
- |
14 |
3 |
(52/14)17 |
|
مجموع تحت گروه |
|
49 |
15 |
8 |
4 |
1 |
30 |
10 |
117 |
|
مجموع گروه فیلوژنی |
|
64 |
- |
8 |
5 |
- |
40 |
- |
117 |
بحث
اشریشیاکلی یکی از باکتری‌های کومنسال روده است که می‌تواند بهعنوان باکتری پاتوژن در طیور بیماری گوارشی و غیرگوارشی ایجاد نماید (9). کلیباسیلوز در طیور بهوسیله سویههای پاتوژن ایجاد می‌شود و از نظر اقتصادی در صنعت طیور بسیار مهم است (10).
چندین گزارش نیز وجود دارد که براساس یافته‌های عوامل حدت و فیلوژنی، سویههای اشریشیاکلی بیماری‌زا را در طیور عواملی معرفی می‌کند که پتانسیل زئونوتیک دارد. نقش عوامل حدت در پاتوژنز سویههای بیماری‌زای اشریشیاکلی APEC هنوزبهطور کامل مشخص نشده گرچه در سالهای اخیر پیشرفت‌های زیادی در این زمینه حاصل شده است (11).
چندین آدزین فیمبریهای و غیرفیمبریهای در سویههای APEC شناسایی شده است که مهم‌ترین آن‌ها فیمبریه p و f1 است. فیمبریه f1 که بهوسیله اپرون (fim) کد می‌شود در مراحل اولیه عفونت اشریشیاکلی نقش بازی کرده و موجب کلنیزه شدن باکتری در سطوح اپیتلیال سلول‌های ریه، کیسه‌های هوایی و نای می‌گردد، در حالیکه فیمبریه p بهوسیله ژن (pap) کد می‌شود که در سایر مراحل ایجاد عفونت بهوسیله این باکتری نقش خود را ایفا می‌کند (13،12). در سویههای APEC فیمبریه s بهوسیله ژن (sfa) کد می‌شود که شامل دستهای از آدزینهای فیمبریهای است (14). عوامل غیرفیمبریهای تحت عنوان آدزینهای afa نامیده می‌شوند در سویههای APEC شناسایی شده‌اند (15). آئروباکتین که بهعنوان مکانیسم کسب آهن در اکثرسویههای اشریشیاکلی گزارش شده است بهوسیله دسته ژنی (iucD) کد می‌شود (16).
باتوجهبه اینکه سویههای محیطی و مدفوعی اشریشیاکلی که از طیور جدا شده‌اند دارای برخی ژن‌های حدت یادشده در بالا هستند بهنظر می‌رسد شناسایی سویههای پاتوژن از سویههای غیرپاتوژن نیازمند مطالعههای دیگری است. در این ارتباط آنالیز فیلوژنتیکی سویههای اشریشیاکلی از اهمیت ویژهای برخوردار می‌شود (17). براساس یافته‌های فیلوژنتیکی سویههای اشریشیاکلی را می‌توان در 4 گروه A، B1، B2 و D تقسیمبندی نمود. بهنظر می‌رسد سویههای اشریشیاکلی بیماری‌زای خارج گوارشی EXPEC بهطور عمده متعلقبه گروه B2 هستند و بهمقدار کمی به گروه D متعلق‌اند. درحالیکه اکثر سویههای کومنسال انسانی متعلقبه گروه A هستند. آنچه مسلم است 4 گروه فیلوژنتیکی ذکر شده از نظر ویژگی‌های اکولوژیکی تاریخچه بیولوژیکی و قابلیت بیماریزایی متفاوت هستند (19، 18).
هدف از این بررسی تعیین ژن‌های حدت گروهها و تحت گروههای فیلوژنتیکی در سویههای اشریشیاکلی جدا شده از موارد پاتولوژیک طیور در منطقه شهربابک بوده است. همانگونه که در بخش نتایج نشان داده شده است سویههای APEC در این بررسی در هر 4 گروه فیلوژنتیکی A، B1، B2 و D انتشار دارند که بیشترین فراوانی متعلقبه گروه A (48%)، گروه D (30%)، گروه B1 (17%) و گروه B2 (5%). علاوهبر این جدایه های مورد بررسی از نظر تحت گروه فیلوژنتیکی نیز در گروههای B2-1، D2 ، D1 ، B2-2 ، B1-1 ، A2 ، A1 قرار گرفتند.
بهطور کلی، آنالیز فیلوژنی 117 جدایه اشریشیاکلی از موارد پاتولوژیک جوجه‌های گوشتی نشان داد که این جدایهها در چهار گروه فیلوژنی قرار دارند. تعداد 64 جدایه (7/54 درصد) در گروه A، 40 جدایه (18/34 درصد) در گروه D، 8 جدایه (83/6 درصد) در گروه B1 و 5 جدایه (27/4 درصد) در گروه فیلوژنی B2 قرار گرفتند (20).
مطالعه مشابهای که توسط Rodriguez و همکاران در سال 2005 انجام شده نشان می‌دهد سویههای APEC متعلق به 4 گروه A (38%)،D (28/1%)، B1 (5/18%)،B2 (5/15%) بوده است که از نظر فراوانی کمابیش با نتایج مطالعه حاضر مطابقت دارد. بررسی مقایسه‌ای انتشار فیلوژنتیکی سویههای EXPEC جدا شده از انسان با سویههای APEC جدا شده از طیور نشان می‌دهد که سویههای EXPEC انسانی بهطور عمده در گروه B2 و سپس D قرار دارند در حالیکه سویههای طیوری بهطور غالب در گروه A انتشار دارند (21).
مطالعهای که در سال 2008 توسط Dissanayake و همکاران جهت تعیین تفاوتهای فیلوژنتیکی سویههای APEC و سویههای غیر بیماری‌زای مدفوعی طیور انجام شده است نشان می‌دهد که سویههای APEC بهترتیب متعلقبه گروههای A(71%)، B1(1/4%)، B2 (9/7%)، D (65/18%) بوده (22). از سویههای APEC جدا شده از نواحی جغرافیایی مختلف فراوانی ژن‌های حدت از جمله آئروباکتین را بین 23 تا 80 درصد گزارش نموده‌اند (23).
از مجموع 117 جدایه، 40 جدایه (18/34 درصد) دارای الگوی ژنی crl fimH papC sfa/foc بودند که بیشترین فراوانی در بین الگوهای ژنی مربوط به این الگو بود و اکثر این جدایهها (5/67 درصد) متعلقبه گروه فیلوژنی A بودند (جدول 2).
براساس مطالعههای انجام شده انتقال ژن‌های حدت امکان دارد بهصورت افقی در بین سویههای اشرشیاکلی انجام گیرد و دلیل انتشار ژن‌های حدت در گروههای فیلوژنتیکی کسب این ژنها بهصورت افقی از سایر سویههای اشریشیاکلی است که در نهایت منجر به ایجاد تنوع ژنتیکی سویههای APEC از نظر گروههای فیلوژنتیکی و ژن‌های حدت می‌گردد گرچه علاوهبر انتقال افقی، موتاسیون هم در ایجاد این تنوع ژنتیکی دخالت دارد (24). نکتهای که هنوز در مورد کسب ژن حدت بیپاسخ مانده است این است که آیا صرف قابلیت بیماریزایی و حدت را در باکتری دریافت کننده افزایش می‌دهد یا علاوهبر دریافت ژن حدت سایر عوامل زمینهای نیز در مورد این ژن مؤثراند (25).
حضور درصد بالای ژن‌های مقاومت آنتیبیوتیکی در جدایههای اشریشیاکلی از موارد پاتولوژیک در این منطقه نشاندهنده این است که این جدایهها می‌توانند منبع انتشار مقاومت آنتیبیوتیکی باشند. مکانیسم انتقال ژن‌های مقاومت آنتیبیوتیکی از جدایههای حیوانی به انسان هنوز بهدرستی شناخته نشده است (26).
نتیجهگیری
جدایههای اشریشیاکلی جدا شده در منطقه بهطور عمده در گروه فیلوژنی A قرار گرفتند که این جدایه با درصد بالای دارای ژن‌های حدت فیمبریهای بودند. پروفایل الگوهای ژنی و مقاومت آنتیبیوتیکی مشاهده شده در موارد کلیباسلیوز با موارد سلولیت بهطور کامل متفاوت بود. نتیجه تحقیق این است که اگر شباهت ژنومی در جدایهها داشته باشیم نشانه شرایط نامساعد و ضعف مدیریتی مشابه در مرغداریها بوده و برای از بین بردن جدایهها باید روش مناسب اتخاذ نمود و اگر گونه جدیدی در منطقه وجود داشته باشد باید راهکار مناسبی برای مقابله با آن پیدا نمود. حضور و شیوع این بیماری‌ها با وجود درمان‌های آنتیبیوتیکی ارتباط زیادی با مسائل مدیریتی و بهداشتی دارد. بهطور کلی این گونه تحقیقات کمک به شناسایی گونه های جدید،بررسی شباهتها و تفاوتهای سویهها، صرفهجویی در هزینهها، چگونگی انتقال و تکثیر ژنها و عوامل مؤثر در بروز جهش در ژنوم باکتری مینماید.
منابع
1- Akond MA, Alam S, Hassan SMR, Shirin M. Antibiotic resistance of Escherichia coli isolated from poultry and poultry environment of Bangladesh. Internet Journal of food safety; 2015. 11: 19-23ce
2- Dissanayake DR, Wijewardana TG, Gunawardena GA, Poxton IR. Distribution of lipopolysaccharide core types among avian pathogenic Escherichia coli in relation to the major phylogenetic groups. Vet Microbiol; 2008. 132: 355-363.
3- Escobar-Paramo P, Clermont O, Blanc-Potard AB, Bui H, Bouguenec Cle, Denamur E. A specific genetic background is required for acquisition and expression of virulence factors in Escherichia coli. Mol Biol Evol; 2012. 41: 1085-1094.
4- Bernard D, Renato D, Herman EN, Ginsberg H. Microbiology. 7th Ed. Lippincton; 2014. 93:27-35.
5-Caza MF, Lepine SM, Dozois CM. Specific roles of the iroBC
DEN genes in virulence of an avian pathogenic Escherichia coli O78 strain and in production of salmochelins. Infect Immun; 2011. 87:3539-3549.
6-Chouikha I, Bree A, Moulin-Schouleur M, Gilot P, Germon P. Differential expression of iutA and ibeA in the early stages of infection by extra-intestinal pathogenic E. coli. Microbes Infect; 2017. 18:432-438.
7- Delicato ER, de Brito BG, Gaziri LC, Vidotto MC. Virulence-associated genes in Escherichia coli isolates from poultry with colibacillosis. Vet Microbiol; 2013. 94: 97-103.
8- Jeffeyies R, Kuskowski MA, Gajewski A, Soto S, Horcajada JP, Jimenez de Anta MT, Vila J. Extended virulence genotypes and phylogenetic background of Escherichia coli isolates from patients with cystitis, pyelonephritis, or prostatitis. J Infect Dis; 2013. 191: 46-50.
9- Mohsenifard E, et al. phylogenic andcoiv plasmid associaited virulence genecity of E.coli isolaited from broiler chickness with colibacillosis in iran comclinpatho; 2016. 25:1035-1041
10- Clermont P, Girardeau J, Darfeuille-Michaud A, Contrepois M. Characterization of k2 fimbria, a new adhesion of septicaemic and diarrhea – associated Escherichia coli strains, that belongs to a family of adhesions with N-acetyl-D-glucosamine recognition. Infection and Immunity; 2010. 66 (3): 4555-4558.
11- Johnson JR, Delavari P, Kuskowski M, Stell AL. Phylogenetic distribution of extraintestinal virulence-associated traits in Escherichia coli. Journal of Infectious Diseases; 2017. 183(1): 78-88
12- Stordeur P, Bree A, Mainil J, Moulin-Schouleur M. Pathogenicity of pap-negative avian Escherichia coli isolated from septicaemic lesions. Microbes Infect; 2008. 6: 637-645.
13- Tivendale KA, Noormohammadi AH, Allen JL, Browning GF. The conserved portion of the putative virulence region contributes to virulence of avian pathogenic Escherichia coli. Microbiology; 2009. 155:450-460.
14- Willking N, acquemin J, Oswald E, mainil E. Multiplex PCRs for indentification of necrotoxigenic Escherichia coli. Clinical Microbiology; 2014. 67(9): 4480-4482.
15- Vandekerchove D, Vandemaele FC, Adriaensen M, Zaleska JP, Hernalsteens L, De Baets P, Butaye F, Van Immerseel P, Wattiau H, Laevens J, Mast B, Goddeeris B, Pasmans F. Virulence-associated traits in avian Escherichia coli: comparison between isolates from colibacillosis-affected and clinically healthy layer flocks. Vet Microbiol; 2015. 123: 75-87.
16- Gordon DM, Clermont O, Tolley H, Denamur E. Assigning Escherichia coli strains to phylogenetic groups: multi-locus sequence typing versus the
17- Khan KA, Khan SA, Aslam A, Rabbani M, Tipu MY. Factors contributing to yolk retention in poultry: a review. Pakistan Veterinary Journal; 2014. 24 (1): 46–5
18- Gomis SM, Gomis AI, Horadagoda NU, et al. Studies on cellulitis and other disease syndromes caused by Escherichia coli in broilers in Sri Lanka. Trop Anim Health Prod; 2011. 32:341-351
19. Skurnik D, Ruimy R, Andremont A, Amorin C, Rouquet P, Picard B, Denamur E. Effect of human vicinity on antimicrobial resistance and integrons in animal faecal Escherichia coli. Journal of Antimicrobial Chemotherapy; 2017. 57(6): 1215-1219
20. Smith JM, Smith NH, O'Rourke M, Spratt BG. How clonal are bacteria. Proceedings of the National Academy of Sciences; 2017. 90(10): 4384-4388
21- Elphinstone JG. The current bacterial wilt situation: a global overview. Pages 9-28 in: Bacterial Wilt: The Disease and the Ralstonia solanacearum Species Complex. Allen C, Prior P, Hayward AC, eds. American Phytopathological Society, St. Paul, MN; 2014.
22- Zuleske TL, Grant EC, Inendino KR, Kassler TW, Claussen JE, Phillip DP. Increased infectious disease susceptibility resulting from outbreeding depression. Conservation Biology; 2018. 19:455-462.
23- Stehling EG, Campos TA, Azevedo V, Brocchi M, Silveira WD.DNA sequencing of a pathogenicity-related plasmid of an avian septicemic Escherichia coli strain. Genet Mol Res; 2014. 6: 231-237.
24- Drid SN, Raver EE, Gussakovsky M, Derouet M, Picard A, Gertler M, Taouis M. Biological activities of recombinant chicken leptin C4S analog compared with unmodified leptins. Am Journal of Physiology; 2018. 279: 116-123.
25-Ghanbarpour R. genetipicanalysis of virulence genes antimicrobial profile of diarrrea agenic Escherichia coli isolaited from disease poultray in iran tropanima healtprod; 2017. Dol 10.1007/s 11250-017-1234-7
26-Mokadya T, Murray PR, Kobayashi GS, Pfaller MA, Rosenthal Ken S. Medical Microbiolog 6end Ed., International edition; 2010. 295(6-7):455-462.
27- scobar-Páramo P, Menac’h L, Gall T, Amorin, C, Gouriou, S, Picard B, Denamur E. Identification of forces shaping the commensal Escherichia coli genetic structure by comparing animal and human isolates. Environmental microbiology; 2016. 8(11): 1975-1984.
28- Salehi M, Ghanbarpour R. Phenotypic and genotypic properties of Escherichia coli isolated from colisepticemic cases of Japanese quail. Tropical Animal Health and Production; 2017.42(7): 1497-1504.
29- Zhu SY, Lu H, Wang J. [Isolation of avian Escherichia coli and PCR detection of their F1 and HPI genes]. Wei Sheng Wu Xue Bao; 2017. 83:795-799.
دریافت: 1399/4/4 | پذیرش: 1399/4/4 | انتشار: 1399/4/4
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
