---

سابقه و هدف: پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های موجود در لوله گوارش هستند که علاوه بر کمک به گوارش مولکول های پیچیده به سیستم ایمنی بدن نیز کمک کرده و باعث کاهش التهاب می شوند. اثرات سودمند این باکتری در ترمیم زخم های گوارشی به اثبات رسیده است اما تحقیقات کمی در زمینه اثرات ترمیمی این باکتری ها بر زخم های پوستی انجام شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر لاکتوباسیلوس پلانتاروم جدا شده از محصولات لبنی- سنتی ایران بر ترمیم زخم پوستی می باشد.

مواد و روش ها: پس از جداسازی ۲۲ سویه لاکتوباسیل از محصولات لبنی- سنتی ایران و بررسی میزان تولید اگزو پلی ساکارید سویه ها با روش فنل سولفوریک در نهایت، لاکتوباسیلوس پلانتاروم که توانایی تولید اگزوپلی ساکارید بالایی داشت، انتخاب گردید. سپس موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به گروه های پنج تایی تجربی، کنترل و کنترل منفی تقسیم شدند و زخمی مربع شکل به ابعادcm ۵/۱ × ۵/۱ در پشت موش ها ایجاد گردید. پس از گذشت ۲۴ ساعت از ایجاد زخم، گروه های کنترل و تجربی به ترتیب تحت درمان موضعی با اوسرین و اوسرین حاوی لاکتوباسیلوس پلانتاروم قرار گرفتند، اما گروه های کنترل منفی هیچ درمانی دریافت نکردند. مساحت زخم هر سه روز یک بار اندازه گیری شد. زخم پوستی موش ها پس از کشته شدن در روزهای یک، سه و چهارده برداشته شد و تحت مطالعات بافت شناسی و آماری قرار گرفت.

یافته ها: لاکتوباسیلوس پلانتاروم ابعاد زخم را نسبت به دو گروه کنترل و کنترل منفی به طور معنی داری کاهش و ترمیم زخم را افزایش داد. بررسی مطالعات بافت شناسی در روز سوم نشان دهنده افزایش معنی دار میزان نوتروفیل ها در واحد سطح (۰,۰۰۱و افزایش ماکروفاژها و  فیبروبلاست ها بود (۰,۰۰۱همچنین در روز چهاردهم در میزان نوتروفیل ها، ماکروفاژها و فیبروبلاست ها کاهش معنی دار (۰,۰۰۱مشاهده شد.

نتیجه گیری: یافته های فوق نشان دادند که لاکتوباسیلوس پلانتاروم توانسته به طور معنی داری موجب کاهش التهاب و تسریع روند بهبود زخم در موش صحرایی شود. مطالعات بیشتری جهت شناسایی دقیق تر مکانیسم عمل لاکتوباسیلوس پلانتاروم در طی ترمیم زخم پوستی نیاز است.

---

سابقه و هدف. هیستامین به عنوان یک تنظیم کننده در بسیاری از عملکردهای نوروبیولوژیک مانند خواب و بیداری، یادگیری و حافظه نقش دارد و همچنین رفتارهای شبه اضطرابی را در حیوانات و انسان واسطه گری می کند. 

مواد و روش ها. در مطالعه حاضر اثر درون صفاقی عوامل هیستامینرژیک بر رفتارهای شبه اضطرابی با استفاده از مدل ماز بعلاوه ای شکل که یک تست مفید برای بررسی داروهای اضطراب زدا و ضد اضطراب است، استفاده شد.

یافته ها.تجویز هیستامین (۵، ۱۰ و ۲۰  میلی گرم بر کیلوگرم) به درون صفاق در صد زمان گذرانده در بازوی باز (OAT= Open Arm Times%) را کاهش داد، اما بر فعالیت حرکتی (LA= Locomotion Activity) تاثیری نداشت، که یک اثر اضطراب زایی را برای هیستامین نشان می دهد.تجویز رانیتیدین، آنتاگونیست گیرنده H۲ به صورت زیر پوستی در دوزهای (۵/۱۲، ۲۵ و ۵۰ میلی گرم بر کیلوگرم) قبل از تزریق درون صفاقی هیستامین در دوز ۲۰ میلی گرم بر کیلوگرم در صد زمان گذرانده در بازوی باز (OAT%) و درصد تعداد ورود به بازوی باز (OAE%) را بدون اثر بر فعالیت حرکتی (LA= Locomotion Activity) افزایش داد که نشان دهنده کاهش اضطراب در گروه های مورد مطالعه است.

نتیجه گیری.نتایج به دست آمده نشان می دهد که تجویز هیستامین به درون صفاق، رفتارهای اضطرابی را در موش های صحرایی افزایش می دهد. تزریق رانیتیدین قبل از هیستامین باعث کاهش اضطراب می شود. این اثر نشان می دهد که رانیتیدین اثرات اضطراب زایی هیستامین را آنتاگونیزه می کند.

 

 

---

سابقه و هدف: اسپرماتوژنز روندی است که در طی آن سلول های جنسی نر تولید می شوند و اختلال در هر یک از مراحل آن، می تواند به نا باروری بیانجامد. شاهتره گیاهی است دارای آلکالوئیدهای پروتوپین و ایزوکوئینولین و دارای خاصیت آنتی اکسیدانی می باشد. یکی از موارد استفاده این گیاه در طب سنتی تقویت قوای جنسی می باشد. هدف از تحقیق حاضر، بررسی اثر عصاره ی الکلی گیاه شاهتره بر روند اسپرماتوژنز می باشد.

مواد و روش ها: موش های صحرایی نر از نژاد ویستار با وزن تقریبی ۵±۲۳۰ گرم به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم بندی شدند. گروه کنترل آب مقطر و گروه تجربی روزانه غلظت mg/ kg.b.w ۲۵۰ عصاره ی الکلی گیاه شاهتره به مدت ۵ روز به طریقه گاواژ دریافت کردند. ۱۵ روز پس از اولین گاواژ موش ها بیهوش شده، به روش باز کردن قفسه سینه کشته شدند و بیضه ها از شکم خارج شد. پس از اندازه گیری های مورفومتری شامل ابعاد و وزن، از بیضه ها برش عرضی تهیه و به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی گردیدند و سلول های لایه ژرمینال شمارش شدند. کلیه داده ها به روش آماری One Way Anova توسط نرم افزار ۱۶ Spss مورد بررسی قرار گرفتند. سطح معنی دار ی P<۰/۰۵ در نظر گرفته شد.

یافته ها: نتایج این تحقیق تفاوت معنی داری در ابعاد و وزن بیضه ها نشان نداد در حالی که تعداد سلول های اسپرماتوگونی، اسپرماتوسیت، اسپرماتوزوئید و لایدیگ، افزایش معنی داری در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل داشت (P<۰/۰۱).

نتیجه گیری: عصاره ی الکلی گیاه شاهتره باعث افزایش معنی دار در انواع سلول های دودمان اسپرم در موش های صحرایی نر می شود و در نتیجه افزایش میزان باروری را سبب می گردد.

---

سابقه و هدف: برومادیالون ماده سمی شناخته شده ای می باشد. اثرات سمی آن بر ساختمان های مختلف حیوانات آزمایشگاهی بالغ، مورد مطالعه زیادی قرار گرفته است. اما مطالعه اثرات آن بر جنین و جفت همچنان ناکافی می باشد. در این تحقیق جنین موش صحرائی قرار گرفته در معرض برمودیالون طی یک دوره زمانی کوتاه، مورد مطالعه قرار گرفته است.

مواد و روش ها: حیوان مورد استفاده در این تحقیق، موش های صحرایی نژاد ویستار می باشند. موش های ماده پس از بروز بارداری به طور تصادفی در ۲ گروه جای داده شدند (در هر گروه ۷ راس). به حیوانات گروه تجربی این مطالعه، در روز ۵ بارداری در یک نوبت برومادیالون با دوز mg/kg ۱۱/۰ و به موش های گروه کنترل در همان روز آب استریل داده شد. در روز ۱۵ حاملگی، موش ها کشته شده و جنین ها از رحم بیرون آورده شدند. وزن و قطر جنین ها اندازه گیری شده و سپس جنین ها تحت مطالعات بافت شناسی و آماری قرار گرفتند.

یافته ها: در گروه تجربی بین وزن و اندازه جنین ها با گروه کنترل اختلاف معنی داری دیده نشد اما در تعداد جنین ها به دلیل وجود جنین آتروفی در گروه تجربی کاهش معنی داری مشاهده گردید (۰۵/۰ > p). در ساختمان خارجی جنین گروه تجربی نواحی هموراژیک و همچنین آماس معده، لوپ های روده و کبد نیز مشاهده گردید.

نتیجه گیری: نتایج فوق نشان دادند که برومادیالون باعث بروز ناهنجاری های تراتوژنی در جنین شده است.

---

---

سابقه و هدف: موفقیت تولید آزمایشگاهی رویان تا حدود زیادی وابسته به محیط کشت تخمک در زمان بلوغ آزمایشگاهی می باشد. رازیانه با دارا بودن ترکیباتی مانند آنتول دارای خواص مشابه استروژن می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر اسانس رازیانه بر روی بلوغ هسته تخمک گاو بود.

مواد و روش ها: به منظور انجام بلوغ آزمایشگاهی، مجموعه تخمک کومولوس (۷۷۲ عدد) از فولیکول­هایی به قطر ۸-۲ میلی متر استحصال و در محیط کشت بلوغ M۱۹۹ حاوی % ۱۰ سرم جنین گاو، هورمون تحریک کننده فولیکولی (µg/ml ۵)، ۱۷-β استرادیول (µg/ml۱)، سدیم پیروات (mM۸۱/۰)، % ۱۰ مایع فولیکولی گاو و جنتامایسین سولفات (µg/ml۵۰)  کشت داده شدند. به محیط­های کشت بلوغ گروه­های آزمایشی مقادیر۰، ۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۵۰ میلی گرم بر میلی لیتر اسانس رازیانه اضافه شد و در انکوباتور ۵/۳۸ درجه سانتیگراد، دی اکسید کربن ۵ درصد و رطوبت ۹۵ درصد برای مدت ۲۴ ساعت کشت داده شدند.

یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بلوغ تخمک­ها در محیط­های دارای اسانس رازیانه با غلظت های ۵، ۱۰، ۲۰ و ۳۰ میلی گرم بر میلی لیتر بر اساس توسعه سلول های کومولوس و وجود جسم قطبی در مقایسه با شاهد اختلاف معنی داری نداشت (P>۰,۰۵). در حالی که غلظت mg/ml۵۰ بطور معنی داری توسعه سلول­های کومولوس و وجود جسم قطبی را نسبت به سایر گروه­ها کاهش داد(P<۰,۰۵) .

نتیجه گیری: یافته­های این تحقیق نشان داد که اسانس رازیانه بر اساس توسعه سلول­های کومولوس و وجود جسم قطبی باعث افزایش بلوغ هسته تخمک­های گاو نشد. پیشنهاد می شود از فناوری لقاح آزمایشگاهی به منظور ارزیابی اثر اسانس رازیانه بر روی بلوغ هسته­ و سیتوپلاسم تخمک­های گاو استفاده شود.

---

سابقه و هدف: ﺳﺎرﮔﺎﺳﻮم ایلیسیفولیوم ﺟﻠﺒﮏ ﻗﻬﻮه‌ای ﭘﺮﺳﻠﻮﻟﯽ دریﺎیﯽ است ﮐﻪ دارای رﻧﮕﺪاﻧﻪﻫﺎی ﺑﺘﺎﮐﺎروﺗﯿﻦ و ﻓﻮﮐﻮﮔﺰاﻧﺘﯿﻦ،اﺳﯿﺪﻫﺎی ﺣﻼل ﻣﻮاد ﻣﺤﺮک ایﻤﻨﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﯿﮑﻮﺳﯿﺎﻧﯿﻦ، ﭘﻠﯽ ﺳﺎﮐﺎریﺪ، آﻫﻦ، روی و اﺳﯿﺪﻫﺎی اﻣینه ﺿﺮوری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ارﺗﻘﺎ ایﻤﻨﯽ ﻣﯽﮔﺮد. در این پژوهش اثر عصاره جلبک سارگاسوم روی درصد بهبودی زخم خطی و تأثیر ان بر میزان بیان ژن های ۱TGFβ و VEGFAدر رت‌ها بررسی شد.
مواد و روش: این پژوهش یک نوع مطالعه تجربی است که در آزمایشگاه دانشکده علوم زیستی پرند انجام شد. جهت انجام این مطالعه از ۳۰ سر رت نر، نژادwitasr به وزن ۱۸۰ گرم استفاده شد و از گردن به سمت کمر رت‌ها به طول ۲ سانتی متر به عمق درم زخم (Linear) ایجاد شد و موش‏ها به ۳ گروه ده تایی تقسیم شدند : گروه کنترل ، گروه پماد آلفا به عنوان گروه کنترل مثبت و گروه پماد عصاره جلبک سارگاسوم . گروه‌ها هم از لحاظ اندازۀ طول زخم و هم بیان دو ژن VEGFA و TGFβ۱ با استفاده از تکنیک Real time PCR مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: گروه آلفا نسبت به گروه کنترل افزایش بیان ژن TGFβ۱ به میزان۵/۲۷ برابر بااحتمال P<۰/۰۱۱ داشته است ،در مقایسۀ گروه جلبک با گروه کنترل ۷/۳ برابر افزایش بیان ژن بااحتمال P<۰/۶۶ داشته است. در ارزیابی بیان ژن VGEFA : گروه آلفا نسبت به گروه کنترل ۸/۰ برابر افزایش بیان ژن بااحتمال p<۰,۶۵ و گروه جلبک سارگاسوم نسبت به گروه کنترل با ۱۸/۰ برابر افزایش بیان با احتمال p<,۰۶۵ مشاهده شد.از لحاظ درصد اندازه‌ی بهبود زخم: در گروه کنترل اندازۀ طول زخم از ۲ cm به cm۶۴/۰،درگروه آلفا اندازۀ طول زخم از  ۲ cmبه۰/۵ cm وگروه جلبک سارگاسوم اندازۀ زخم از۲cm به  ۰/۳ cmکاهش یافته است.نتایج نشان داد که از لحاظ اندازه ی درصد بهبودی زخم پماد جلبک نسبت به پماد آلفا از نظر بیومتری  موثرتر بوده است اما در بیان دو ژن  TGFβ۱ و VEGFA تأثیری نداشته است. 
نتیجه گیری: عصاره جلبک سارگاسوم به علت خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، آنتی اکسیدانی وبه علت وجود الژینات در ان از لحاظ بیومتری در فرایند بهبود زخم موثر می باشد حتی نسبت به پماد آلفا موجود در بازار عملکرد بهتری داشته است با این وجود عصاره جلبک سارگاسوم در افزایش بیان ژن  TGFβ۱و VEGFA تفاوت معناداری ایجاد نکرد.