تداخل ژنی یک وسیله مهم دفاعی در زیست شناسی مولکولی و به خصوص در ارگانیسم های رده پایین است که در آن قطعات مشخصی از RNA دو رشته ای در بیان یک ژن خاص مداخله می کنند. تداخل RNA اخیرا به عنوان یک تکنیک آزمایشی موفق به منظور تعیین عملکرد ژن ها از طریق تخریب ژن ها در مدل های موجودات به کار رفته است. اهمیت RNA دو رشته ای به عنوان یک هدف یا واسطه ساختار کلیدی است که تمام مسیر های خاموشی RNA را در تمام موجودات مختلف به هم مرتبط می کند. تداخل RNA متد مهمی است که تنها روی تعداد اندکی از مولکول های دو رشته ای RNA در هر سلول برای خاموشی بیان ژن ها به کار می رود و در حال حاضر یکی از برجسته ترین موضوعات بیولوژی مولکولی است. توانایی قابل توجه دستکاری خاموشی RNA ، طیف وسیعی از کاربرد بیوتکونولوژی را در بیولوژی مولکولی و ژن درمانی در موجودات فراهم کرده است. این تکنولوژی قادر است ویروس های القا کننده خاموشی را به عنوان ابزاری مناسب جهت مطالعات ژنتیک کاربردی به کار برد. تکنیک تداخل RNA ، با انجام تحقیقات گسترده رو به تکامل است. در این مقاله مکانیسم تداخل RNA ، مسیرهای موجود در آن و همچنین تکنیک RNA درمانی مورد بررسی قرار گرفته اند.

سابقه و هدف: مرحله جوانه زنی گیاهان یکی از مراحل مهم در طول دوره رشدی آن ها است که اغلب تحت تاثیر تنش های محیطی به ویژه شوری قرار می گیرد. لذا هدف از این مطالعه بررسی اثرات شوری کلرید سدیم بر جوانه زنی ارقام بومی برنج و شناسایی مقاوم ترین رقم نسبت به شوری می باشد.

مواد و روش ها: به منظور بررسی جوانه زنی سه رقم برنج به نام های غریب، موسی طارم و ابجی بوجی در سطوح مختلف شوری آزمایشی در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با ۴ تکرار به اجرا در آمد. تیمارهای شوری (۰، ۴، ۸ و ۱۲) دسی زیمنس بر متر بودند. از کلرید سدیم برای ایجاد تنش شوری استفاده گردید.

یافته ها: اختلاف بین ژنوتیپ ها برای کلیه صفات معنی دار بود. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثرات شوری بر جوانه زنی، رشد ریشه چه و ساقه چه در ارقام مختلف مورد مطالعه برنج و نیز اثر متقابل آن ها در سطح ۱% معنی دار بود. با افزایش شوری درصد و سرعت جوانه زنی کاهش یافت.

نتیجه گیری: اختلاف موجود بین ارقام در تمامی صفات از نظر آماری معنی دار بود. همچنین با افزایش تنش شوری طول ریشه چه، ساقه چه، درصد و سرعت جوانه زنی کاهش معنی داری پیدا کرد.