حدیث علیزاده، سید پژمان شیرمردی، رسول خدابخش، مصطفی عرفانی، رضا باقری،
دوره ۸، شماره ۳۱ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
سابقه و هدف: استفاده از رادیونوکلیدهای گسیلنده بتا و آلفا مانند ید-۱۳۱و رادیوم-۲۲۳ یکی از روش های درمان سرطان است. رادیونوکلئیدهای گسیلنده گاما به دلیل گسیل فوتون که جذب پایین در بافت داشته، کاربرد تشخیصی دارند. در این مطالعه، روشی نوین جهت امکان سنجی استفاده از تکنسیوم-m۹۹ برای درمان سرطان پیشنهاد می گردد که در آن مواد با عدد اتمی بالا مانند ید پایدار و گادولونیوم، هم زمان با تکنسیوم-m۹۹ جهت بالا بردن سطح مقطح جذب فوتون ها و در نهایت افزایش دوز بافت مورد نظر استفاده می شود.
مواد و روش ها: در این مطالعه، تکنسیوم-m۹۹ به موش ها تزریق، در فواصل زمانی مختلف کشته شدند و درصد دوز تزریقی در هر گرم از هر عضو اندازه گیری و داده های انسانی استخراج شد. سپس با وارد کردن مواد کنتراست زا (I،Gd) در غلظت های متفاوت در اندامهای هدف، میزان تغییر دوز دریافتی اندامها با استفاده از کد MCNPX محاسبه گردید.
یافته ها: در حضور عوامل کنتراستزا (I،Gd) در کبد و ریه با در نظر گرفتن فعالیت انباشت انسانی (حاصل از موش سالم) دوز حاصل افزایش یافته است. وجود عامل کنتراستزا ید و گادولونیوم دوز را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش داد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد فاکتور افزایش دوز در ناحیه هدف در حضور عامل کنتراست زا افزایش و دوز در خارج از ناحیه هدف کاهش یافت. با توجه به افزایش دوز ناشی از حضور مواد کنتراست زا، از تکنسیوم-m۹۹ در آینده بهعنوان رادیونوکلئید درمانی نیز استفاده کرد.
