سابقه و هدف: عوامل مختلفی مانند بیماری­ های مقاربتی، ضایعه های نخاعی و پرتودرمانی پس از ابتلا به سرطان ­های مختلف، که نتیجه ی آن ­ها تولید ناکافی یا عدم تولید اسپرماتوزوئید می ­باشد، منجر به ناباروری در مردان می ­شوند. امروزه با ایجاد فناوری سلول­ درمانی با سلول­ های بنیادی مزانشیمی، درمان بسیاری از بیماری ها امکان ­پذیر شده است. در این بین، سلول ­های بنیادی مزانشیمی ژله­ ی وارتون بند ناف انسان، به عنوان منبعی که به فراوانی در دسترس بوده و توسط سیستم ایمنی فرد پس زده نمی ­شوند، مورد توجه قرار گرفته­ اند. نخستین قدم در استفاده از این سلول­ ها، اثبات بنیادی بودن آن­ است. لذا در این مطالعه  به لحاظ مولکولی بنیادینگی این سلول ­ها با بررسی بیان ژن ­های ,CD۳۴  CD۱۰۵و CD۴۴ بررسی شد.

مواد و روش ­ها: سلول ­های بنیادی از منطقه ژله وارتون بندناف جداسازی و کشت داده شدند، استخراج تمامی RNA از پاساژ­ سوم صورت گرفته و پس از سنتز cDNA، بیان ژن ­های بنیادی به روش RT-PCR بررسی شد. سپس سلول ­های مزانشیمی در معرض دوزهای مختلف BMP۴ و نیز محیط کشت شرایطی شده به دست آمده از سلول های بیضه ای موش­های نوزاد و نیز بستر نانوفایبر PLLA قرار گرفتند تا تمایز آن ها به سلول ­های مشابه جرم مورد بررسی قرار گیرد.

یافته ها: نتایج نشان داد که این سلول­ ها از پتانسیل تکثیری قابل توجهی برخوردارند و ژن ­های CD۱۰۵ , CD۴۴ را قبل از تمایز بیان می کنند ولی بیان ژن CD۳۴ که مارکر سلول ­های هماتوپویتیک می باشد در آن مشاهده نمی­ شود. قرار دادن سلول ­ها در معرض محیط تمایزی پس از پاساژ سوم، آن ها را به سمت سلول­ های مشابه جرم سوق می­ دهد.

نتیجه گیری: کشت آزمایشگاهی و غنی سازی سلول­ های جرم مشتق از منابع دیگر سلول ­های بنیادی مانند سلول­ های مزانشیمی بند ناف یک روش عملی برای تحقیق های اولیه­ ی ­رشد و نمو سلول ­های جرم است. سلول­ های بنیادی بندناف با بیان ژن­ های بنیادی، به عنوان یک استراتژی، برای درمان ناباروری می تواند مورد استفاده قرار گیرد.