 
                     
                     
                    
                    
                    
                    
                     Shabani Z,  Erfani M,  Shamsaei Zafarghandi M,  Shirmardi S P. Preparation and purity determination of radiolabeled taxol and evaluation of its absorption in murine melanoma.  NCMBJ 2019; 9 (34) :32-36
URL: 
http://ncmbjpiau.ir/article-1-1183-fa.html   
                    
                    شعبانی زهرا،  عرفانی مصطفی،  شمسایی ظفرقندی مجتبی،  شیرمردی سید پژمان. تهیه و ارزیابی خلوص تاکسول نشاندار و بررسی میزان جذب آن در موش توموری.  مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1398; 9 (34) :32-36
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1183-fa.html
  
                     
					 
					
                 
                
                    
                    
                    
                    1.	گروه پرتوپزشکی، دانشکده فیزیک و مهندسی انرژی، دانشگاه صنعتی امیرکبیر، تهران 
                    
                    
                    چکیده:       (4433 مشاهده)
                    
                    
                    سابقه و هدف: تاکسول یک جزء شناخته شده برای پیگلیکوپروتئین است که مقاومت دارویی را به سلولهای سرطانی القاء میکند. از اینرو نشاندارسازی آن بهعنوان یک ابزار برای تصویربرداری فعالیت انتقالدهنده پیگلیکوپروتئین و تشخیص مقاومت دارویی اولیه مورد استفاده قرار میگیرد. هدف از این مطالعه تهیه تاکسول نشاندار و بررسی میزان جذب آن در تومور بهمنظور ارزیابی محل تومور و میزان مقاومت تومور به دارو است.
مواد و روش ها: تاکسول با تکنسیوم بهروش مستقیم نشاندار گردید و سپس خلوص رادیوشیمیایی کمپلکس مورد ارزیابی قرار گرفت. در ادامه پایداری و توزیع بیولوژیکی در موشهای دارای تومور ملانوما بررسی شد.
یافته ها: نتایج نشان داد که خلوص رادیوشیمیایی کمپلکس بیش از 90% است. پایداری قابل ملاحظهای (64/68%) تا 48 ساعت مشاهده گردید. نتایج توزیع بیولوژیکی تجمع بالایی از کمپلکس نشاندار (%51/4)، در تومور را نشان داد.
نتیجه گیری: جذب بالای کمپلکس در کبد بهعنوان ارگان متابولیزه کننده و دفع کننده و تومور مربوطه دیده شد. تجمع اکنیویته در تومور نشاندهنده حساس بودن سلولهای موجود در تومورهای ملانوما به جذب تاکسول بوده و امکان تشخیص محلهای درگیر با تومور با استفاده از این ترکیب است. بهطور کلی بر اساس یافتهها میتوان نتیجهگیری کرد که ترکیب دارای قدرت اتصال به تومور بوده و با وجود دفع کبدی صفراوی قابلیت استفاده بهعنوان رادیو داروی تشخیصی را دارا است.
 
                    
                    
                    
                    
                    
                    نوع مطالعه:  
مقاله پژوهشی |
                    موضوع مقاله: 
                    
سلولی و مولکولی  دریافت: 1397/12/25 | پذیرش: 1397/12/25 | انتشار: 1397/12/25