Mosafer M, Zia-Jahromi N. The effect of thyroid hormones on glycosylated
hemoglobin and glycosylated albumin in patients
with type 1 diabetes and Hashimoto disease and
comparison with healthy people.. NCMBJ 2020; 10 (38) :41-50 URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1285-fa.html
مسافر مریم، ضیاء جهرمی نوشا. بررسی تأثیر هورمونهای تیروئیدی بر هموگلوبین گلیکوزیله و آلبومین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و بیماری هاشیموتو و مقایسه با افراد سالم. مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1399; 10 (38) :41-50
سابقه و هدف:بیماری هاشیموتو یک بیماری خود ایمنی مربوط به غده تیروئید است که میتواند منجر به ابتلا به بیماری خود ایمنی دیابت نوع یک شده و آسیبهای جبرانناپذیری برای فرد بیمار ایجاد نماید. هدف از این مطالعه تأثیر هورمونهای تیروئیدی بر هموگلوبین گلیکوزیله و آلبومین گلیکوزیله در بیماران هاشیموتو مبتلا به دیابت نوع یک و مقایسه با افراد سالم است. مواد و روشها:در این تحقیق 30 فرد بیمار مبتلا به بیماریهای هاشیموتو و دیابت نوع یک، 30 فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو و 30 فرد سالم بهعنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. از این افراد مقدار 5 میلیلیتر خون وریدی جهت سنجش T3 و T4 و TSH و هموگلوبین گلیکوزیله و آلبومین گلیکوزیله گرفته شد و سپس سطح سرمی فاکتورهای نامبرده اندازهگیری شدند. یافتهها: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در بیماران هاشیموتو و دیابت نوع یک میزان آنتی بادیهای تیروئید پراکسیداز بهصورت معنیدار کاهش یافت (001/0 > P-val)، TSH در بیماران نیز افزایش معنیدار داشت (043/0 = P-val). هورمون ترییدوتیرونین در بیماران مبتلا به هاشیموتو نسبتبه گروه سالم تغییر معناداری نداشت (168/0 = P-val). تیروکسین در بیماران مبتلا به هاشیموتو کاهش داشت (013/0 = P-val). گلوکز در بیماران مبتلا به هاشیموتو بهصورت معناداری افزایش داشت (036/0 = P-val). هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به هاشیموتو بهصورت معناداری افزایش داشت (013/0 = P-val). آلبومین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به هاشیموتو تغییرهای معناداری نداشت (0919/0 = P-val). نتیجه گیری:بهطور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بیماری هاشیموتو همراه با دیابت نوع یک با تغییرهای هورمونهای تیروئیدی، آنتیبادیهای تیروئید پراکسیداز و همچنین هموگلوبین گلوکوزیله ارتباط مستقیم داشته و این پارامترها میتوانند بهعنوان بیومارکر برای تشخیص علائم اولیه بروز بیماری مورد استفاده قرار گیرند.