دوره 10، شماره 39 - ( 4-1399 )
جلد 10 شماره 39 صفحات 78-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Hekmat A, Mohsenpour K, Atyabi S M, Bakhshandeh H. The Effects of Titanium dioxide Nanoparticles Coatings in the extent of their Effectiveness: DNA Interaction. NCMBJ 2020; 10 (39) :61-78
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1299-fa.html
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1299-fa.html
حکمت آزاده، محسن پور کوثر، اطیابی سید محمد، بخشنده هاله. تأثیر نوع پوشش نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در میزان اثرگذاری آن‌ها: برهمکنش با DNA. مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1399; 10 (39) :61-78
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده: (2968 مشاهده)
سابقه و هدف: در میان نانوذرات نیمه‌هادی، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم (NPS TiO2) بهطور گسترده در صنایع نانوتکنولوژی و پزشکی مورد استفاده قرار گرفته‌اند. NPS TiO2 از راههای مختلف سنتز می‌شوند. هدف از این مطالعه بررسی نقش نوع پوشش مورد استفاده در سنتز NPS TiO2 بر ایجاد تغییرهای ساختاری DNA است.
مواد و روش‌ها: از طیف‌سنجی‌های جذبی ماوراء بنفش (UV)، فلورسانس و دورنگ نمایی دورانی (CD) بههمراه آنالیز پتانسیل زتا جهت بررسی تغییرهای ایجاد شده در ساختار DNA در هنگام افزودن NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول، حاوی پایدارکننده HNO3 و بدون پوشش استفاده گردید.
نتایج: مطالعات طیف‌سنجی UV، خاموشی فلورسانس و ثابت‌های اتصال نشان داد نانوذرات حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول (M-1 105×2/2) در مقایسه با دو نانوذره دیگر (M-1 104×3/2 برای NPS TiO2 بدون پوشش ویژه و M-1 105×1/1 برای NPS TiO2 حاوی پایدارکننده HNO3)، می‌توانند برهمکنش قوی‌تر با DNA داشته باشند و موجب تغییر ساختار DNA شوند. طیف‌سنجی CD نشان داد در حضور NPS TiO2 استکینگ بازهای DNA کاهش می‌یابد و مقدار پتانسیل زتا DNA در حضور NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول کمتر شده است (mV 60/24-).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول نسبتبه دو نوع نانوذره دیگر برهمکنش قوی‌تری با DNA دارد. بنابراین نوع پوشش انتخابی در هنگام سنتز NPS TiO2 در میزان برهمکنش نانوذرات با DNA حیاتی است و توجه به این نکته در طراحی نانوداروها و درمان سرطان بسیار مهم است.
مواد و روش‌ها: از طیف‌سنجی‌های جذبی ماوراء بنفش (UV)، فلورسانس و دورنگ نمایی دورانی (CD) بههمراه آنالیز پتانسیل زتا جهت بررسی تغییرهای ایجاد شده در ساختار DNA در هنگام افزودن NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول، حاوی پایدارکننده HNO3 و بدون پوشش استفاده گردید.
نتایج: مطالعات طیف‌سنجی UV، خاموشی فلورسانس و ثابت‌های اتصال نشان داد نانوذرات حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول (M-1 105×2/2) در مقایسه با دو نانوذره دیگر (M-1 104×3/2 برای NPS TiO2 بدون پوشش ویژه و M-1 105×1/1 برای NPS TiO2 حاوی پایدارکننده HNO3)، می‌توانند برهمکنش قوی‌تر با DNA داشته باشند و موجب تغییر ساختار DNA شوند. طیف‌سنجی CD نشان داد در حضور NPS TiO2 استکینگ بازهای DNA کاهش می‌یابد و مقدار پتانسیل زتا DNA در حضور NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول کمتر شده است (mV 60/24-).
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد NPS TiO2 حل شده در ماتریکس پراکنده اتیلن گلیکول نسبتبه دو نوع نانوذره دیگر برهمکنش قوی‌تری با DNA دارد. بنابراین نوع پوشش انتخابی در هنگام سنتز NPS TiO2 در میزان برهمکنش نانوذرات با DNA حیاتی است و توجه به این نکته در طراحی نانوداروها و درمان سرطان بسیار مهم است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
سلولی و مولکولی
دریافت: 1399/5/25 | پذیرش: 1399/4/10 | انتشار: 1399/4/10
دریافت: 1399/5/25 | پذیرش: 1399/4/10 | انتشار: 1399/4/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
