دوره 11، شماره 43 - ( 4-1400 )
جلد 11 شماره 43 صفحات 90-83 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fanaei K, Salahshourifar I, Irani S, Esfandbod M, Ameli F. Overexpression of B7-H4 gene in gastric cancer as a potential diagnostic biomarker. NCMBJ 2021; 11 (43) :83-90
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1392-fa.html
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1392-fa.html
فنائی خدیجه، سلحشوری فر ایمان، ایرانی شیوا، اسفند بد محسن، عاملی فرشته. افزایش بیان ژنB7-H4 درسرطان معده و نقش آن بعنوان یک بیومارکر بالقوه تشخیصی. مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1400; 11 (43) :83-90
گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران.
چکیده: (2421 مشاهده)
سابقه و هدف: سرطان معده یکی از متداولترین سرطانهای شایع با مرگ و میر بالاست. B7-H4 بعنوان یک بیومارکر جدید تشخیصی بالقوه در سرطان معده ذکر شده است. اما اهمیت بالینی آن در این زمینه هنوز نامشخص است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی سطح بیان mRNA ژن B7-H4 در نمونههای توموری متاستازی و غیرمتاستازی در مقایسه با حاشیه تومور بافتهای مربوطه و ارزیابی نقش آن در پیشرفت و پیشآگهی تومور بود.
مواد و روشها: در این مطالعه، بلوکهای پارافینه از60 بیمار با گاستریک آدنوکارسینوما ( 30 مورد همراه با متاستاز در زمان تشخیص و30 مورد بدون شواهد متاستاز) که طی سالهای 1387 تا 1397 در بیمارستان امام خمینی تهران تحت گاستروکتومی قرار گرفته بودند، مورد استفاده قرار گرفت. نمونهها به روش پانچ ( شامل تومور و حاشیه تومور برای هر نمونه) از بلوکهای پارافینه بعد از مشخص شدن ناحیه مد نظر توسط پاتولوژیست گرفته شد. استخراج RNA از بخشهای توموری و حاشیه تومور انجام شد. بیان B7-H4 mRNA از طریق qRT-PCRمورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: افزایش بیان B7-H4 mRNA در 5/81% از بافتهای توموری مشاهده شد. اختلاف معنیدار در بیان B7-H4 mRNA در بافتهای توموری موارد همراه با متاستاز (001/0>p) و بدون متاستاز (003/0>p) در مقایسه با حاشیه تومور دیده شد. اما مقایسه بیان B7H4 mRNA بین بافتهای توموری افراد با متاستاز یا بدون متاستاز، تفاوت معنیداری (0.732p=) را نشان نداد. همچنین آنالیزها ارتباط معنیدار بین بیان B7-H4 mRNA و متغیرهای کلینیکال وهسیتوپاتولوژی را نشان نداد.
نتیجه گیری: یافتههای ما حاکی از نقش احتمالی B7-H4 بعنوان یک بیومارکر، در بیماران با سرطان معده است. اگر چه تحقیقات بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
مواد و روشها: در این مطالعه، بلوکهای پارافینه از60 بیمار با گاستریک آدنوکارسینوما ( 30 مورد همراه با متاستاز در زمان تشخیص و30 مورد بدون شواهد متاستاز) که طی سالهای 1387 تا 1397 در بیمارستان امام خمینی تهران تحت گاستروکتومی قرار گرفته بودند، مورد استفاده قرار گرفت. نمونهها به روش پانچ ( شامل تومور و حاشیه تومور برای هر نمونه) از بلوکهای پارافینه بعد از مشخص شدن ناحیه مد نظر توسط پاتولوژیست گرفته شد. استخراج RNA از بخشهای توموری و حاشیه تومور انجام شد. بیان B7-H4 mRNA از طریق qRT-PCRمورد ارزیابی قرار گرفت.
یافته ها: افزایش بیان B7-H4 mRNA در 5/81% از بافتهای توموری مشاهده شد. اختلاف معنیدار در بیان B7-H4 mRNA در بافتهای توموری موارد همراه با متاستاز (001/0>p) و بدون متاستاز (003/0>p) در مقایسه با حاشیه تومور دیده شد. اما مقایسه بیان B7H4 mRNA بین بافتهای توموری افراد با متاستاز یا بدون متاستاز، تفاوت معنیداری (0.732p=) را نشان نداد. همچنین آنالیزها ارتباط معنیدار بین بیان B7-H4 mRNA و متغیرهای کلینیکال وهسیتوپاتولوژی را نشان نداد.
نتیجه گیری: یافتههای ما حاکی از نقش احتمالی B7-H4 بعنوان یک بیومارکر، در بیماران با سرطان معده است. اگر چه تحقیقات بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
سلولی و مولکولی
دریافت: 1399/12/10 | پذیرش: 1400/3/11 | انتشار: 1400/4/10
دریافت: 1399/12/10 | پذیرش: 1400/3/11 | انتشار: 1400/4/10
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
