دوره 12، شماره 48 - ( 7-1401 )
جلد 12 شماره 48 صفحات 74-59 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
چراغی نیلوفر، حیدری نصرآبادی میترا. تأثیر عصاره جلبک سارگاسوم ایلیسیفولیوم بر میزان بیان ژن TGFβ1و VEGFAدر خلال ترمیم زخم خطی پوستی در رت. مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1401; 12 (48) :59-74
، Heydarimitra45@gmail.com
چکیده: (1055 مشاهده)
سابقه و هدف: ﺳﺎرﮔﺎﺳﻮم ایلیسیفولیوم ﺟﻠﺒﮏ ﻗﻬﻮهای ﭘﺮﺳﻠﻮﻟﯽ دریﺎیﯽ است ﮐﻪ دارای رﻧﮕﺪاﻧﻪﻫﺎی ﺑﺘﺎﮐﺎروﺗﯿﻦ و ﻓﻮﮐﻮﮔﺰاﻧﺘﯿﻦ،اﺳﯿﺪﻫﺎی ﺣﻼل ﻣﻮاد ﻣﺤﺮک ایﻤﻨﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﯿﮑﻮﺳﯿﺎﻧﯿﻦ، ﭘﻠﯽ ﺳﺎﮐﺎریﺪ، آﻫﻦ، روی و اﺳﯿﺪﻫﺎی اﻣینه ﺿﺮوری ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺳﺒﺐ ارﺗﻘﺎ ایﻤﻨﯽ ﻣﯽﮔﺮد. در این پژوهش اثر عصاره جلبک سارگاسوم روی درصد بهبودی زخم خطی و تأثیر ان بر میزان بیان ژن های 1TGFβ و VEGFAدر رت‌ها بررسی شد.
مواد و روش: این پژوهش یک نوع مطالعه تجربی است که در آزمایشگاه دانشکده علوم زیستی پرند انجام شد. جهت انجام این مطالعه از 30 سر رت نر، نژادwitasr به وزن 180 گرم استفاده شد و از گردن به سمت کمر رت‌ها به طول 2 سانتی متر به عمق درم زخم (Linear) ایجاد شد و موشها به 3 گروه ده تایی تقسیم شدند : گروه کنترل ، گروه پماد آلفا به عنوان گروه کنترل مثبت و گروه پماد عصاره جلبک سارگاسوم . گروه‌ها هم از لحاظ اندازۀ طول زخم و هم بیان دو ژن VEGFA و TGFβ1 با استفاده از تکنیک Real time PCR مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: گروه آلفا نسبت به گروه کنترل افزایش بیان ژن TGFβ1 به میزان5/27 برابر بااحتمال P<0/011 داشته است ،در مقایسۀ گروه جلبک با گروه کنترل 7/3 برابر افزایش بیان ژن بااحتمال P<0/66 داشته است. در ارزیابی بیان ژن VGEFA : گروه آلفا نسبت به گروه کنترل 8/0 برابر افزایش بیان ژن بااحتمال p<0.65 و گروه جلبک سارگاسوم نسبت به گروه کنترل با 18/0 برابر افزایش بیان با احتمال p<.065 مشاهده شد.از لحاظ درصد اندازه‌ی بهبود زخم: در گروه کنترل اندازۀ طول زخم از 2 cm به cm64/0،درگروه آلفا اندازۀ طول زخم از 2 cmبه0/5 cm وگروه جلبک سارگاسوم اندازۀ زخم از2cm به 0/3 cmکاهش یافته است.نتایج نشان داد که از لحاظ اندازه ی درصد بهبودی زخم پماد جلبک نسبت به پماد آلفا از نظر بیومتری موثرتر بوده است اما در بیان دو ژن TGFβ1 و VEGFA تأثیری نداشته است.
نتیجه گیری: عصاره جلبک سارگاسوم به علت خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، آنتی اکسیدانی وبه علت وجود الژینات در ان از لحاظ بیومتری در فرایند بهبود زخم موثر می باشد حتی نسبت به پماد آلفا موجود در بازار عملکرد بهتری داشته است با این وجود عصاره جلبک سارگاسوم در افزایش بیان ژن TGFβ1و VEGFA تفاوت معناداری ایجاد نکرد.
مواد و روش: این پژوهش یک نوع مطالعه تجربی است که در آزمایشگاه دانشکده علوم زیستی پرند انجام شد. جهت انجام این مطالعه از 30 سر رت نر، نژادwitasr به وزن 180 گرم استفاده شد و از گردن به سمت کمر رت‌ها به طول 2 سانتی متر به عمق درم زخم (Linear) ایجاد شد و موشها به 3 گروه ده تایی تقسیم شدند : گروه کنترل ، گروه پماد آلفا به عنوان گروه کنترل مثبت و گروه پماد عصاره جلبک سارگاسوم . گروه‌ها هم از لحاظ اندازۀ طول زخم و هم بیان دو ژن VEGFA و TGFβ1 با استفاده از تکنیک Real time PCR مورد بررسی قرار گرفتند.
یافته‌ها: گروه آلفا نسبت به گروه کنترل افزایش بیان ژن TGFβ1 به میزان5/27 برابر بااحتمال P<0/011 داشته است ،در مقایسۀ گروه جلبک با گروه کنترل 7/3 برابر افزایش بیان ژن بااحتمال P<0/66 داشته است. در ارزیابی بیان ژن VGEFA : گروه آلفا نسبت به گروه کنترل 8/0 برابر افزایش بیان ژن بااحتمال p<0.65 و گروه جلبک سارگاسوم نسبت به گروه کنترل با 18/0 برابر افزایش بیان با احتمال p<.065 مشاهده شد.از لحاظ درصد اندازه‌ی بهبود زخم: در گروه کنترل اندازۀ طول زخم از 2 cm به cm64/0،درگروه آلفا اندازۀ طول زخم از 2 cmبه0/5 cm وگروه جلبک سارگاسوم اندازۀ زخم از2cm به 0/3 cmکاهش یافته است.نتایج نشان داد که از لحاظ اندازه ی درصد بهبودی زخم پماد جلبک نسبت به پماد آلفا از نظر بیومتری موثرتر بوده است اما در بیان دو ژن TGFβ1 و VEGFA تأثیری نداشته است.
نتیجه گیری: عصاره جلبک سارگاسوم به علت خواص ضد باکتریایی، ضد التهابی، آنتی اکسیدانی وبه علت وجود الژینات در ان از لحاظ بیومتری در فرایند بهبود زخم موثر می باشد حتی نسبت به پماد آلفا موجود در بازار عملکرد بهتری داشته است با این وجود عصاره جلبک سارگاسوم در افزایش بیان ژن TGFβ1و VEGFA تفاوت معناداری ایجاد نکرد.
شماره‌ی مقاله: 5
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
ژنتیک
دریافت: 1400/11/6 | پذیرش: 1400/12/21 | انتشار: 1401/8/1
دریافت: 1400/11/6 | پذیرش: 1400/12/21 | انتشار: 1401/8/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
