سابقه و هدف: تثبیت بیومولکول‌ها بر روی بسترهای مختلف به گونه‌ای که خاصیت آن حفظ گردد و بازدهی افزایش یابد اساسی‌ترین پیش‌نیاز برای طراحی و ساخت حسگرهای زیستی می‌باشد. آنتی‌بادی‌ها از دسته مهم‌ترین مولکول‌های کارا برای نیل به این منظور می‌باشد. این مطالعه با هدف افزایش کار آمدی تثبیت آنتی‌بادی بر روی بسترهای نیترو سلولز و نایلون انجام پذیرفت.

مواد و روش‌ها: در این تحقیق جهت پردازش (فعال سازی و بلاکینگ) سطح بسترهای نیتروسلولز و نایلون از مواد و لایه‌های پلیمری  مختلف نظیر PEI و MAMEC استفاده گردید. افزایش تعداد گروه های عاملی در بستر نیتروسلولز و ایجاد گروه فعال جدید بر سطح نایلون از مهم‌ترین تغییرات انجام شده بر روی بسترها بودند. پس از تثبیت آنتی‌بادی بر روی بسترها، کارامدی فرایند مورد  سنجش قرار گرفت و با نمونه های کنترل مقایسه گردید.

یافته‌ها: نتایج نشان داد که تغییرات اعمال شده روی سطح بسترها، باعث افزایش ظرفیت تقریبی 2 و 3 برابری تثبیت آنتی‌بادی به ترتیب بر روی بستر های نیتروسلولز و نایلون شده است.

نتیجه گیری: بسته به نوع بستر نوع پردازش ممکن است متفاوت باشد، همچنین این امکان وجود دارد که خواص فیزیک و شیمیایی بستر نظیر خاصیت موئینگی، انعطاف‌پذیری، بارهای سطحی و غیره دچار تغییر شده و بر روی کیفیت تثبیت اثرات منفی بگذارد.