آستروسیت ها سلول های گلیال ویژه ای هستند که فراوانی آن‌ها تقریباً ده برابر جمعیت نورون های سیستم اعصاب مرکزی است طوری که در حدود 25 تا 50 درصد از حجم مغز را اشغال کرده اند. آن ها از نظر ظاهری، ستاره ای شکل بوده و دارای زوائد متعددی هستند که با سطح نورون ها اتصال غیر سیناپسی دارند. این سلول ها دارای پاهای دور عروقی (Perivascular feet) هستند که حدود 85% از سطح مویرگ های موجود در سیستم عصبی مرکزی (CNS) را می پوشانند. آستروسیت ها مانند آجرهای بهم پیوسته ای در سرتاسر CNS منظم شده اند و با اتصالات منفذ دار به یکدیگر متصلند و یک سن سیتیوم الکتریکی را ایجاد کرده اند. در دانش پزشکی گذشته تنها میکروگلیا ها را سلول-های حساس و مهم CNS می دانستند و آستروسیتها را سلول هایی کم اهمیت، نگهبان و پرکننده فضاهای خالی در CNS تلقی می کردند. اما مطالعات در 20 سال اخیر نشان داد که آستروسیت ها نه فقط در حمایت فیزیکی و تغذیه نورون ها، بلکه در تکوین عصبی و شکل گیری سیناپس ها، تنظیم جریان خون بافت عصبی و انرژی، تنظیم میانجی های عصبی و حتی پاسخ های ایمنی در سیستم عصبی دارای اهمیت فراوان هستند. این مقاله نقش های مختلف آستروسیت در سیستم عصبی را مرور نموده و مورد بررسی قرار می-دهد.