سابقه و هدف : پروتئین‌های LEA اولین بار در گندم و پنبه به عنوان پروتئین‌های تجمعی در اواخر دوره جنینی شناسایی و مطرح شدند. بیشتر دسته بندی‌های عمومی ژن‌های LEA به وسیله استنباط از ساختار دمین های پروتئینی یا ویژگی های شیمیایی بدست می‌آید. روش‌های بیو انفورماتیکی روش‌های مفیدی برای مطالعه ژنوم در شرایط خارج آزمایشگاهی می‌باشند.

مواد و روشها : در این تحقیق جهت مطالعه ژن Wdhn13 پروتئین های LEA درگونه های مختلف گندم از 8 گندم زراعی و وحشی(شامل سرداری، نان گنبد، دوروم شوش، دورورم بروجرد، اورارتو، دیکوکوئیدز،‌ تائوشی و اسپلتوئیدز) استفاده شد و توالی بدست آمده از آنها با تنها توالی ژن Wdhn13 مربوط به گندم نان در پایگاه اطلاعاتی NCBI از طریق نرم افزار های بلاست، CLC و داروین مقایسه شد

یافته ها: نتایج آنالیز نشان داد که توالی ژن Wdhn13 در گندم سرداری با توالی ژن Wdhn13 مربوط به گندم نان موجود در NCBI بیشترین شباهت و توالی ژن Wdhn13 در گندم اورارتو کمترین شباهت را با توالی ژن Wdhn13 مربوط به گندم نان موجود در NCBI دارد. علت این تفاوت هم تغییرات در اسید های آمینه بر اساس تغییرات در توالی DNA نمونه ها می باشد. همردیفی از طریق نرم افزار BLAST و درخت فیلوژنتیکی رسم شده بر اساس الگوریتم UPGMA نیز موید این نتیجه بودند. همچنین درخت فیلوژنتیکی رسم شده سیر تکاملی منطقی را در ارتباط با این ژن برای اشتقاق گونه های دیپلوئید، تتراپلوئید و هگزاپلوئید از یکدیگر نشان داد. جدول فاصله توالی ها نیز موید این بود که نتایج BLAST و درخت فیلوژنتیک بر هم منطبق می باشند

نتیجه گیری : نتایج این تحقیق نشان داد که با توجه به تکثیر ژن مورد نظر بر روی ژنوم های دیپلوئید اورارتو( AA ) و گونه های تتراپلوئید و هگزاپلوئید شامل ژنوم AA و عدم تکثیر برروی گونه های اسپلتوئیدز ( BB ) و تائوشی( DD ) می توان نتیجه گرفت که ژن Wdhn13 بر روی ژنوم AA گندم قرار دارد.