دوره 4، شماره 16 - ( 9-1393 )
جلد 4 شماره 16 صفحات 42-36 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
galin abasian E, Bayat M, Ziaee Esterabadi S A, Norouzi J, Zaker Bostanabad S. Study of stone nature and bacterial identification in patients’ pelvis suffering from urinary stones. NCMBJ 2014; 4 (16) :36-42
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-540-fa.html
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-540-fa.html
گلین عباسیان الهام، بیات منصور، ضیایی استرآبادی سید امیر محسن، نوروزی جمیله، ذاکر بستان آباد سعید. بررسی جنس سنگ و جداسازی باکتری های موجود در لگنچه بیماران مبتلا به سنگ های ادراری . مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1393; 4 (16) :36-42
الهام گلین عباسیان 
، منصور بیات ، سید امیر محسن ضیایی استرآبادی ، جمیله نوروزی ، سعید ذاکر بستان آباد
، منصور بیات ، سید امیر محسن ضیایی استرآبادی ، جمیله نوروزی ، سعید ذاکر بستان آباد
، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات
چکیده: (11289 مشاهده)
سابقه وهدف: یکی از مشکلات اساسی و شایع مربوط به مجرای ادراری بروز عفونت و تشکیل سنگ‌های ادراری در انسان است. هدف از این بررسی تعیین جنس سنگ و نوع باکتری های موجود در مجرای ادراری (لگنچه) بیماران مراجعه کننده به بیمارستان لبافی‌نژاد تهران بوده است.
مواد و روش ها: از لگنچه و ادرار 100 بیمار (نوزاد 2روزه تا فرد 75 ساله) مبتلا به سنگ مجرای ادراری که تحت عمل جراحی PCN قرار گرفتند نمونه‌برداری شد و نوع باکتری‌ها، با روش استاندارد میکروبیولوژی شناسایی شد. قطعه کوچکی از سنگ مجرای ادراری بیماران در شرایط استریل در دو لوله حاوی محیط کشت BHI جهت کشت و شناسایی باکتری ها قرار داده شد و بخش دیگری از سنگ برای تجزیه شیمیایی و تعیین جنس با استفاده از کیت‌های تشخیصی سنگ نگاه داشته شد.
یافته ها: در طی این بررسی، از 100 نمونه کشت سنگ که انجام شد، باکتری‌ها در 31 مورد (31%) رشد کردند و در بقیه موارد 69 مورد (69%) هیچ گونه میکروارگانیسمی مشاهده نگردید و در برخی از نمونه‌ها دو باکتری رشد کردند. میکروارگانیسم‌های ایزوله شده از کشت لوله حاوی سنگ شامل استافیلوکوکوس اورئوس (6/9%)، اشرشیا کلی (3/29%)، پروتئوس (4/6%)، سیتروباکتر (6/9%)، سودوموناس(9.6%)، باسیلوس سوبتیلیس (06.4%)، بودند . در بررسی باکتریایی نمونه ادرار لگنچه نیز دقیقاً همین نتایج حاصل گردید. سنگ‌های اگزالات کلیسمی (62%)، فسفات کلسیمی (18%)، سنگ فسفات آمونیوم منیزیوم (سنگ عفونی) (11%)، و سنگ اسیداوریکی (7%) و سنگ سیستینی (2%) از کل سنگ‌ها را تشکیل دادند.
نتیجه گیری: در 69% از نمونه لگنچه هیچ گونه باکتری رشد نکرد. احتمالاً باکتری‌های دیگری نظیر مایکوپلاسما، اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم، نانوباکتریها و غیره وجود داشتند که در محیط های کشت معمول آزمایشگاهی قادر به رشد نبودند. بنابراین پیشنهاد می‌شود به جای استفاده از محیط کشت معمولی از محیط‌های کشت اختصاصی برای باکتری های نامبرده استفاده شود و یا می‌توان از تکنیک PCR برای شناسایی عفونت های مجرای ادراری بهره جست. شناسایی ترکیب سنگ های مجرای ادراری جهت درمان و پیشگیری از عود مجدد سنگ ها، امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است و برای پیشگیری از عود تشکیل سنگ باید رژیم غذایی و درمان دارویی ویژه‌ای را به دارندگان سنگ توصیه کرد
مواد و روش ها: از لگنچه و ادرار 100 بیمار (نوزاد 2روزه تا فرد 75 ساله) مبتلا به سنگ مجرای ادراری که تحت عمل جراحی PCN قرار گرفتند نمونه‌برداری شد و نوع باکتری‌ها، با روش استاندارد میکروبیولوژی شناسایی شد. قطعه کوچکی از سنگ مجرای ادراری بیماران در شرایط استریل در دو لوله حاوی محیط کشت BHI جهت کشت و شناسایی باکتری ها قرار داده شد و بخش دیگری از سنگ برای تجزیه شیمیایی و تعیین جنس با استفاده از کیت‌های تشخیصی سنگ نگاه داشته شد.
یافته ها: در طی این بررسی، از 100 نمونه کشت سنگ که انجام شد، باکتری‌ها در 31 مورد (31%) رشد کردند و در بقیه موارد 69 مورد (69%) هیچ گونه میکروارگانیسمی مشاهده نگردید و در برخی از نمونه‌ها دو باکتری رشد کردند. میکروارگانیسم‌های ایزوله شده از کشت لوله حاوی سنگ شامل استافیلوکوکوس اورئوس (6/9%)، اشرشیا کلی (3/29%)، پروتئوس (4/6%)، سیتروباکتر (6/9%)، سودوموناس(9.6%)، باسیلوس سوبتیلیس (06.4%)، بودند . در بررسی باکتریایی نمونه ادرار لگنچه نیز دقیقاً همین نتایج حاصل گردید. سنگ‌های اگزالات کلیسمی (62%)، فسفات کلسیمی (18%)، سنگ فسفات آمونیوم منیزیوم (سنگ عفونی) (11%)، و سنگ اسیداوریکی (7%) و سنگ سیستینی (2%) از کل سنگ‌ها را تشکیل دادند.
نتیجه گیری: در 69% از نمونه لگنچه هیچ گونه باکتری رشد نکرد. احتمالاً باکتری‌های دیگری نظیر مایکوپلاسما، اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم، نانوباکتریها و غیره وجود داشتند که در محیط های کشت معمول آزمایشگاهی قادر به رشد نبودند. بنابراین پیشنهاد می‌شود به جای استفاده از محیط کشت معمولی از محیط‌های کشت اختصاصی برای باکتری های نامبرده استفاده شود و یا می‌توان از تکنیک PCR برای شناسایی عفونت های مجرای ادراری بهره جست. شناسایی ترکیب سنگ های مجرای ادراری جهت درمان و پیشگیری از عود مجدد سنگ ها، امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر است و برای پیشگیری از عود تشکیل سنگ باید رژیم غذایی و درمان دارویی ویژه‌ای را به دارندگان سنگ توصیه کرد
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
میکروبیولوژی
دریافت: 1393/5/25 | پذیرش: 1393/10/6 | انتشار: 1393/10/6
دریافت: 1393/5/25 | پذیرش: 1393/10/6 | انتشار: 1393/10/6
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
