دوره 13، شماره 50 - ( 1-1402 )                   جلد 13 شماره 50 صفحات 48-39 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


گروه زیست شناسی، واحد علوم و تحقیقات تهران، دانشگاه آزاد اسلامی،تهران، ایران
چکیده:   (683 مشاهده)
سابقه و هدف: بیماری سرطان به ­طور عمده به­دلیل اختلال در تنظیم مرگ سلولی برنامه­ریزی­شده است. از طرفی بیان بیش از حد[1] EGFR بر روی سطح بسیاری از سلول­های بدخیم ثابت شده است. از این­رو ایمونوتوکسین[2] بر علیه EGFR، که حاوی یک آنتی­بادی یا یک قطعه از آنتی­بادی متصل شده به یک مولکول سمی است، از قابل اعتمادترین راهبردها برای درمان سرطان است. در اینجا ما تأثیر یک مولکول جدید ایمونوتوکسین حاوی سم ریسین[3] بر روی سطح mRNA دو مولکول اصلی آپوپتوز در رده­های سلول­های سرطانی را بررسی کردیم.
مواد و روش ­ها:  تأثیر مولکول ایمونوتوکسین [M1] [s2] و اجزاء آن شامل سم ریسین و قطعه آنتی­بادی بر روی سطح mRNA[M3]   ژن­های پروآپوپتوتیک BAX[M4]  و آنتی­آپوپتوتیک BCL-2 و ژن گیرنده EGF، در رده سلول­های سرطان پستان MDA-MB-468 و کلورکتال HCT116 با استفاده از [4](qRT-PCR) انجام شد. از گلیسرآلدئید 3- فسفات دهیدروژناز به­عنوان ژن مرجع استفاده شد.

یافته­ ها:  تیمار[M5]  با ایمونوتوکسین موجب افزایش معنی­دار (05/0>P) بیان ژن­ BAX  و کاهش بیان ژن­های EGFR و BCL-2  و القاء آپوپتوز شد. هم­چنین سم ریسین باعث کاهش معنی­دار BCL-2 و عدم افزایش معنی­دار BAX در سلول­های سرطانی و کاهش معنی­دار EGFR تنها در سلول­های سرطان پستان شد. بخش scFv[5] تغییرهای معنی­داری بر بیان ژن­ها نداشت.

نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد که پروتئین نوترکیب پانیتومومب-ریسین، می­تواند کاندید مناسب برای درمان سرطان­هایی با بیان بیش از حد عامل رشد اپیدرمی به­وسیله القاء مسیر آپوپتوز باشد.
 
[1] Epidermal Growth Factor Receptor
[2] Immunotoxin
[3] Ricin Toxin
[4] Real time quantitative PCR
[5] Single Chain Fragment Variable

 [M1]خیلی خلاصه است
 [M3]رده سلولی؟
 [M4]گروه های ارزیابی و نوع تیمارها باید اشاره گردد!
 [M5]تیمار ایمونوتوکسین؟!!
متن کامل [PDF 529 kb]   (444 دریافت)    
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: فیزیولوژی
دریافت: 1401/3/19 | پذیرش: 1401/4/21 | انتشار: 1402/1/1

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.