دوره 13، شماره 52 - ( 7-1402 )
جلد 13 شماره 52 صفحات 95-85 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Maghareh Abed E, Yazdian F, Akhavan Sepahi A, Rasekh B. Evaluation of the effect of nanocomposites based on magnetic nanoparticles on wound healing. NCMBJ 2023; 13 (52) :85-95
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1552-fa.html
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1552-fa.html
مقاره عابد الهام، یزدیان فاطمه، اخوان سپهی عباس، راسخ بهنام. ارزیابی تاثیر نانوکامپوزیت مبتنی بر نانوذرات مغناطیسی در ترمیم زخم. مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1402; 13 (52) :85-95
1.گروه میکروبیولوژی، دانشکده علوم زیستی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران2.گروه مهندسی علوم زیستی، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، ایران ، yazdian@ut.ac.ir
چکیده: (941 مشاهده)
سابقه و هدف: پوست بافت نرمی است که کل بدن و بافتهای داخلی را در مقابل خطرات بیرونی مانند سوختن یا جراحت محافظت مینماید. خطرات باعث از بین رفتن ساز و کار دفاعی پوست و عفونتهای شدید و زخم میشود که عامل بازدارنده فرآیند ترمیم هستند. بنابراین توسعه ترمیم موثر و سریع پوست، بسیار مهم است. هدف از این پژوهش تهیه یک داربست متخلخل برای پوشش زخم از جنس پلیکاپرولاکتون (PCL)، است که هسته این داربست از کربنکوانتومدات (CQDs)، نانوذرات آهن (Fe) و کیتوزان (Cs) میباشد.
مواد و روش ها: ترکیب Fe-CQDs بااستفاده ازآمونیوم هیدروژن سیترات در شرایط هیدروترمال و داربست پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتوم دات-آهن به روش الکتروریسی سنتز شد. داربست سنتز شده از نظر مورفولوژی، گروه های عاملی، ساختار و ترکیب به ترتیب با آنالیزهای طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و پراش پرتو ایکس (XRD) بررسی شد. پس از مشخصهیابی داربست ترکیبی ساخته شده، بررسی سمیت سلولهای بنیادی فیبروبلاست L929 به دست آمد.
یافته ها: نتایج SEM نشاندهنده ادغام موفق داربست پلیکاپرولاکتون با کیتوزان و کربنکوانتوم دات-آهن بود. میانگین سایز نانوکامپوزیت پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتوم دات-آهن در محدوده nm 0/135–6/32 بدست آمد. نتایج FTIR تشکیل پیوند نانوذرات کربندات وآهن را نشان داد. مغناطیس سنج ارتعاشی (VSM)، سوپرپارامغناطیس بودن نانوذرات مغناطیسی کربنکوانتوم دات-آهن را اثبات نمود. در غلظت 2% از کربنکوانتوم دات-آهن، داربست زیستسازگاری مناسبی داشت که توسط آزمون سمیت سلولی به اثبات رسید.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد نانوکامپوزیت پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتومدات-آهن(PCL/Cs/CQD-Fe) به علت سمی نبودن، روند ترمیم زخم را بهبود میبخشد. نانوکامپوزیت زیستسازگار پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتوم دات-آهن یک داربست موردتوجه در زمینه پوشش زخم میباشد که فرآیند بازسازی پوست را به شدت سرعت میبخشد.
مواد و روش ها: ترکیب Fe-CQDs بااستفاده ازآمونیوم هیدروژن سیترات در شرایط هیدروترمال و داربست پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتوم دات-آهن به روش الکتروریسی سنتز شد. داربست سنتز شده از نظر مورفولوژی، گروه های عاملی، ساختار و ترکیب به ترتیب با آنالیزهای طیف سنجی تبدیل فوریه مادون قرمز (FTIR)، میکروسکوپ الکترونی روبشی(SEM) و پراش پرتو ایکس (XRD) بررسی شد. پس از مشخصهیابی داربست ترکیبی ساخته شده، بررسی سمیت سلولهای بنیادی فیبروبلاست L929 به دست آمد.
یافته ها: نتایج SEM نشاندهنده ادغام موفق داربست پلیکاپرولاکتون با کیتوزان و کربنکوانتوم دات-آهن بود. میانگین سایز نانوکامپوزیت پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتوم دات-آهن در محدوده nm 0/135–6/32 بدست آمد. نتایج FTIR تشکیل پیوند نانوذرات کربندات وآهن را نشان داد. مغناطیس سنج ارتعاشی (VSM)، سوپرپارامغناطیس بودن نانوذرات مغناطیسی کربنکوانتوم دات-آهن را اثبات نمود. در غلظت 2% از کربنکوانتوم دات-آهن، داربست زیستسازگاری مناسبی داشت که توسط آزمون سمیت سلولی به اثبات رسید.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد نانوکامپوزیت پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتومدات-آهن(PCL/Cs/CQD-Fe) به علت سمی نبودن، روند ترمیم زخم را بهبود میبخشد. نانوکامپوزیت زیستسازگار پلیکاپرولاکتون/کیتوزان/کربنکوانتوم دات-آهن یک داربست موردتوجه در زمینه پوشش زخم میباشد که فرآیند بازسازی پوست را به شدت سرعت میبخشد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
فیزیولوژی
دریافت: 1401/3/2 | پذیرش: 1401/5/26 | انتشار: 1402/7/1
دریافت: 1401/3/2 | پذیرش: 1401/5/26 | انتشار: 1402/7/1
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
