سابقه و هدف:
در دهه های گذشته تحقیقات گشترده ای در زمینه ی فرمولاسیون های جدید دارویی صورت گرفته است. نانولیپوزم های پگیله به عنوان حامل های موثر دارو و یک وسیله ی نقلیه برای تحویل دارو مورد استفاده قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد پلی اتیلن گلایکول در ساختار لیپوزوم ها است.
مواد و روش ها:
برای تهیه پاکلی تاکسل نانولیپوزومه ی پگیله شده نسبت های مشخصی از فسفاتیدیل کولین، کلسترول، پلی اتیلن گلایکول 2000 و پاکلی تاکسل را با یکدیگر ترکیب نمودیم. با استفاده از دستگاه زتاسایزر میانگین قطر پاکلی تاکسل نانولیپوزومه ی پگیله شده بدست آمد. بازده محصورسازی پاکلی تاکسل نانولیپوزومه ی پگیله با استفاده از منحنی استاندارد پاکلی تاکسل بدست آمد. با استفاده از روش دیالیز میزان رهایش دارو طی 28 ساعت محاسبه گردید. همچنین اثر سایتوتوکسیسیتی پاکلی تاکسل نانولیپوزومه ی پگیله با روش MTT ارزیابی شد.
یافته ها:
قطر ذرات در ابعاد نانو تایید شد. بازده انکپسولاسیون و درصد رهایش پاکلی تاکسل از فرمولاسیون تهیه شده به ترتیب 3/6±2/95 و 02/5 درصد بدست آمد. نتایج نشان دهنده افزایش سمیت در فرمولاسیون تهیه شده، بود.
نتیجه گیری:
پلی اتیلن گلیکول باعث پایداری بیشتر و رهایش کندتر دارو می شود.
نوع مطالعه:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
سلولی و مولکولی دریافت: 1393/4/22 | پذیرش: 1393/4/22 | انتشار: 1393/4/22