دوره 9، شماره 34 - ( 1-1398 )
جلد 9 شماره 34 صفحات 46-37 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
kangavari S, shaheli M, rezaeian A. Role of class 1 Integron in prevalence extended-spectrum beta-lactamases of class D (oxa-2 , oxa-10) along with determining antibiotic resistance pattern in Pseudomonas strains isolated from clinical specimens. NCMBJ 2019; 9 (34) :37-46
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1180-fa.html
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1180-fa.html
کنگاوری سپیده، شاه‌ایلی مرجان، رضائیان عباسعلی. بررسی نقش اینتگرون کلاس 1 درشیوع ژن های بتالاکتامازی کلاس D ( oxa-2 , oxa-10) همراه با تعیین نوع الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی در سویه های سودوموناس جدا شده ازنمونه های بالینی. مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1398; 9 (34) :37-46
2. گروه میکروبیولوژی، واحد جهرم، دانشگاه آزاد اسلامی، جهرم، ایران
چکیده: (4339 مشاهده)
سابقه و هدف: بهدلیل وجود ژنهای مقاومتی و جابهجایی آنها در بین گونههای سودوموناس، درمان عفونتهای ناشی از آنها دشوار شده است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ژنهای Int1، OXA-2، OXA-10 و همچنین مقاومت آنتیبیوتیکی در بین سودوموناسهای جدا شده بوده است.
مواد و روشها: دراین تحقیق ، تعداد 120 جدایه مشکوکبه جنس سودوموناس جمعآوری گردید. پس از انجام آزمونهای بیوشیمیایی، تأیید جنس با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن S rRNA16صورت گرفت. فراونی ژنهای بتالاکتامازی با استفاده از روش مولکولی PCR و مقاومت آنتیبیوتیکی ارزیابی گردید.
یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که 5/78% از جدایهها حاوی ژن OXA-10، 57/77% ژن OXA-2 و 58/34% حاوی ژن Int1 هستند. همچنین 38/95 درصد نمونهها جزء گروه MDR بودند. بیشترین مقاومت با 44/79% فراوانی به سفپیم و کمترین مقاومت با 28/10% فراوانی مربوط به توبرامایسین بهدست آمد.
نتیجه گیری: ژن اینتگرون کلاس1 و ژنهای بتالاکتامازی OXA-2 و OXA-10 از نظر همزمانی رابطه معنیداری را از خود نشان ندادند. تولید آنزیم بتالاکتاماز باعث افزایش مقاومت آنتیبیوتیکی میشود و با توجهبه نتایج سایر تحقیقها میزان فراوانی آنها رو به افزایش است. این موضوع سبب میشود تا برروی تجویز و مصرف آنتیبیوتیک کنترل بیشتری صورت گیرد.
مواد و روشها: دراین تحقیق ، تعداد 120 جدایه مشکوکبه جنس سودوموناس جمعآوری گردید. پس از انجام آزمونهای بیوشیمیایی، تأیید جنس با استفاده از پرایمر اختصاصی ژن S rRNA16صورت گرفت. فراونی ژنهای بتالاکتامازی با استفاده از روش مولکولی PCR و مقاومت آنتیبیوتیکی ارزیابی گردید.
یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که 5/78% از جدایهها حاوی ژن OXA-10، 57/77% ژن OXA-2 و 58/34% حاوی ژن Int1 هستند. همچنین 38/95 درصد نمونهها جزء گروه MDR بودند. بیشترین مقاومت با 44/79% فراوانی به سفپیم و کمترین مقاومت با 28/10% فراوانی مربوط به توبرامایسین بهدست آمد.
نتیجه گیری: ژن اینتگرون کلاس1 و ژنهای بتالاکتامازی OXA-2 و OXA-10 از نظر همزمانی رابطه معنیداری را از خود نشان ندادند. تولید آنزیم بتالاکتاماز باعث افزایش مقاومت آنتیبیوتیکی میشود و با توجهبه نتایج سایر تحقیقها میزان فراوانی آنها رو به افزایش است. این موضوع سبب میشود تا برروی تجویز و مصرف آنتیبیوتیک کنترل بیشتری صورت گیرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
سلولی و مولکولی
دریافت: 1397/12/25 | پذیرش: 1397/12/25 | انتشار: 1397/12/25
دریافت: 1397/12/25 | پذیرش: 1397/12/25 | انتشار: 1397/12/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
