دوره 15، شماره 60 - ( 9-1404 )
جلد 15 شماره 60 صفحات 122-109 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Moradi M, Doosty B, Bastaminejad S. Comparative study of the effectiveness of mountain honey and coriander samples from Ilam province on skin wound healing. NCMBJ 2025; 15 (60) :109-122
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1788-fa.html
URL: http://ncmbjpiau.ir/article-1-1788-fa.html
مرادی مهسا، دوستی بهروز، بسطامی نژاد صیاد. بررسی مقایسۀ اثربخشی نمونههای عسل کوهی و گشنیز استان ایلام بر بهبود زخم پوست. مجله تازه هاي بيوتكنولوژي سلولي و مولكولي. 1404; 15 (60) :109-122
گروه زیستشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرمآباد، خرمآباد، ایران. ، doostybehrooz@yahoo.com
چکیده: (16 مشاهده)
سابقه و هدف: این مطالعه با هدف مقایسهٔ اثربخشی عسل کوهی و عسل گشنیز استان ایلام بر ترمیم زخم پوستی انجام شد.
مواد و روشها: ۳۰سر موش بهصورت تصادفی در سه گروه ۱۰تایی شامل کنترل، درمان با عسل کوهی و درمان با عسل گشنیز تقسیم شدند. پس از ایجاد زخم استاندارد در پهلوی چپ موشها، نمونههای درمانی یک روز در میان بر سطح زخم قرار گرفتند. در گروه کنترل زخم با نرمال سالین 9/0 درصد شستوشو داده شد. برای ارزیابی هیستولوژیک، نمونهبرداری از بافت زخم و پوست سالم در مراحل التهاب، تکثیر، تجدید ساختار و بسته شدن زخم انجام و با روش هماتوکسیلین–ائوزین رنگآمیزی شد.
یافته ها: در گروه درمان با عسل کوهی، اندازه زخم در فازهای التهاب، تکثیر، تجدید ساختار و بسته شدن بهترتیب 48/17، 09/12، 38/5 و در نهایت صفر میلیمتر بود که روند بهبود کامل را نشان داد. در فاز پایان ترمیم، رشد باکتریهای استافیلوکوکوس و اشرشیاکُلی مشاهده نشد و خاصیت ضدباکتریایی عسل تأیید گردید. بررسی هیستولوژیک حاکی از بازسازی قابل توجه سلولی و رویش مجدد مو در ناحیه آسیبدیده بود.
نتیجهگیری: کاربرد موضعی عسل کوهی بهصورت یک روز در میان بر سطح زخم، موجب تسریع فرآیند ترمیم، کاهش مدت فازهای التهابی و بهبود ساختار پوستی شد. بنابراین، عسل کوهی نسبت به عسل گشنیز در بهبود زخمهای پوستی اثربخشی بیشتری دارد و میتواند بهعنوان گزینهای طبیعی در ترمیم زخمها مورد توجه قرار گیرد.
مواد و روشها: ۳۰سر موش بهصورت تصادفی در سه گروه ۱۰تایی شامل کنترل، درمان با عسل کوهی و درمان با عسل گشنیز تقسیم شدند. پس از ایجاد زخم استاندارد در پهلوی چپ موشها، نمونههای درمانی یک روز در میان بر سطح زخم قرار گرفتند. در گروه کنترل زخم با نرمال سالین 9/0 درصد شستوشو داده شد. برای ارزیابی هیستولوژیک، نمونهبرداری از بافت زخم و پوست سالم در مراحل التهاب، تکثیر، تجدید ساختار و بسته شدن زخم انجام و با روش هماتوکسیلین–ائوزین رنگآمیزی شد.
یافته ها: در گروه درمان با عسل کوهی، اندازه زخم در فازهای التهاب، تکثیر، تجدید ساختار و بسته شدن بهترتیب 48/17، 09/12، 38/5 و در نهایت صفر میلیمتر بود که روند بهبود کامل را نشان داد. در فاز پایان ترمیم، رشد باکتریهای استافیلوکوکوس و اشرشیاکُلی مشاهده نشد و خاصیت ضدباکتریایی عسل تأیید گردید. بررسی هیستولوژیک حاکی از بازسازی قابل توجه سلولی و رویش مجدد مو در ناحیه آسیبدیده بود.
نتیجهگیری: کاربرد موضعی عسل کوهی بهصورت یک روز در میان بر سطح زخم، موجب تسریع فرآیند ترمیم، کاهش مدت فازهای التهابی و بهبود ساختار پوستی شد. بنابراین، عسل کوهی نسبت به عسل گشنیز در بهبود زخمهای پوستی اثربخشی بیشتری دارد و میتواند بهعنوان گزینهای طبیعی در ترمیم زخمها مورد توجه قرار گیرد.
نوع مطالعه: مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
میکروبیولوژی
دریافت: 1404/9/29 | پذیرش: 1404/9/10 | انتشار: 1404/9/10
دریافت: 1404/9/29 | پذیرش: 1404/9/10 | انتشار: 1404/9/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
